Zdjęcia ofiar przemocy poszerzają wyobraźnię

Prezentowanie drastycznych zdjęć dzieci zabitych przed urodzeniem przywraca zabitym dzieciom ludzką twarz i godność, a to, co dla wielu jest kwestią teoretyczną lub polityczną nabiera wymiaru ludzkiej tragedii - zauważa John Jansen z amerykańskiej organizacji Prolife Action League.

Za przykład tego, jak drastyczne zdjęcia ofiar niesprawiedliwości mogą wpłynąć na zmianę nastawienia społecznego podaje działalność amerykańskiego fotografa Lewisa Wickesa Hine’a, którego zdjęcia dzieci przy pracy w fabrykach zmieniły stosunek Ameryki do kwestii zatrudniania nieletnich do pracy w ciężkich warunkach. Z kolei decyzja Mamie Till, matki 14-letniuego chłopca zakatowanego przez rasistów, by otworzyć na pogrzebie trumnę z ciałem zmaltretowanego syna, pomogła, zdaniem publicysty, w walce z uprzedzeniami rasowymi.

Według Jansena podobnie zadziałały także na opinię publiczną zdjęcia ukazujące męczeństwo bł. Miguela Agustína Pro - meksykańskiego jezuity, ofiary prześladowań religijnych z czasów Wojny Cristeros (1926-1929). Na podstawie sfingowanych zarzutów został on aresztowany 13 listopada 1927 r. po zamachu na generała armii prezydenta Álvaro Obregóna i rozstrzelany przez pluton egzekucyjny kilka dni później - 23 listopada. Aby odstraszyć tych, którzy walczyli z lewicowym rządem próbującym zniszczyć Kościół katolicki, polecono, by dokładnie sfotografować zabijanego kapłana. Na zdjęciach widać duchownego, jak przed śmiercią odmawia modlitwę, jak pluton strzela do księdza, który stoi z rozpostartymi w formie krzyża ramionami. Kolejne zdjęcie ukazuje jak żywy jeszcze ks. Pro jest dobijany strzałem z bliska. Zamiast odstraszyć, zdjęcia opublikowane w gazecie uczyniły z jezuity symboliczną postać oporu Kościoła przeciwko totalitaryzmowi, również w krajach Europy Środkowej.

Jak podkreśla obrońca życia z USA, bez względu na motywację tego, kto pokazuje drastyczne zdjęcia ofiar przemocy i niesprawiedliwości, efekt jest zawsze ten sam: rośnie publiczna sympatia dla ofiar.