Czy Jezus nie urodził się w grudniu? Takiego argumentu się nie spodziewałeś

Jak było naprawdę? Czy powinniśmy obchodzić Boże Narodzenie 25 grudnia? Nauka daje bardzo ważną wskazówkę w tym temacie.

Krytycy katolików obchodzących Święta Bożego Narodzenia w grudniu mówią, że tak naprawdę świętujemy "pogańskie" święto niezwyciężonego słońca, solus invictus, które obchodzono w Cesarstwie Rzymskim z okazji przesilenia zimowego, tj. okresu, w którym dzień zaczyna się wydłużać.

Innym z argumentów jest proste stwierdzenie, że to niemożliwe, by opisani w Ewangelii św. Łukasza (rozdz. 2) pasterze pilnowali swoich owiec na pastwisku zimą, w grudniu. Naturalnie przecież jest to czas, w którym owce przebywają w gospodarstwach, nie muszą być pilnowane całą dobę.

Jak jest naprawdę? Badacze wskazują, że prawdopodobnie jednak pasterze opisani w Ewangelii hodowali nieco inne owce niż te znane z polskich pastwisk. Chodzi o owce Awassi, które są powszechnie hodowane w regionie Żyznego Półksiężyca i całej Pustyni Syryjskiej. Różnią się one nie tylko wyglądem, ale również swoimi możliwościami przetrwania. Ze względu na inny typ sierści, są zdolne przetrwać w bardziej skrajnych warunkach - czy to upale czy też pustynnym mrozie.

Baran Awassi

(fot. By Third Eye from Kuwait, Kuwait (Flickr) [CC BY 2.0] via Wikimedia Commons)

Dzięki temu wielu bliskowschodnich pasterzy nigdy nie wraca ze stadami do gospodarstw (nawet do dzisiaj), ale wypas trwa całorocznie. Obecnie owce Awassi hoduje się nie tylko w Izraelu, ale również w Syrii, Libanie, Jordanii, Iraku, Palestynie, Egipcie czy Arabii Saudyjskiej.

Owca Awassi

(fot. Effib at Hebrew Wikipedia [CC-BY-SA-3.0] via Wikimedia Commons)

Co ważne, w okresie zimowym przypada czas, w którym owce Awassi rodzą młode jagnięta. W Iraku typowym miesiącem porodów jest listopad, ale badania przeprowadzone przez FAO  - część ONZ do spraw wyżywienia i rolnictwa - potwierdziły, że na terenie Libanu i Izraela jest to przełom grudnia i stycznia.

Co ważne, jak wskazują badania teologiczne i historyczne, w okresie I wieku p.n.e. żydzi wprowadzili zakaz wypasu zwierząt w okolicy Jerozolimy (a więc i Betlejem). Jedynymi zwierzętami, które dopuszczano w pobliże Świątyni Pana były te, które miały być poświęcone jako ofiara na ołtarzu. Prawdopodobnie więc, jak można domniemywać, pasterze wypasający owce w pobliżu stajenki w Betlejem, mogli tam być wyłącznie na przełomie grudnia i stycznia. Po porodzie bowiem przez dwa kolejne miesiące, gdy trwa okres tzw. laktacji jagniąt (60-70 dniowego okresu, w którym młode muszą być karmione mlekiem matki), owce wraz z młodymi kierowane są do szop bądź gospodarstw i nie są wypasane. Prawdopodobnie młode jagnięta urodzone w Betlejem były poświęcone i złożone w Świątyni w Jerozolimie w święto Paschy (przełom marca / kwietnia).

O ile więc argumenty naukowe nie dają nam stuprocentowej pewności, że narodzenie Jezusa Chrystusa przypadło 25 grudnia, o tyle jednak zawężają ten okres do przełomu grudnia i stycznia - gdy owce były sprowadzone na chwilowy okres wypasu w okolice Świątyni.