Kryptonim Matrioszka w Bunkrze Sztuki

2 czerwca 2010 roku w Bunkrze Sztuki w Krakowie o godz. 18.00 odbędzie się wernisaż wystawy Kryptonim Matrioszka. Kuratorem wystawy jest Magdalena Kownacka. Wystawa będzie czynna od 4 czerwca do 4 lipca 2010 roku.

Wystawa w Bunkrze Sztuki jest wyborem prac z wystawy EASTinternational, międzynarodowego biennale realizowanego we wschodniej Anglii. Jej obecność w Krakowie jest wynikiem współpracy EASTinternational z Bunkrem Sztuki w Krakowie i Galerią Trafo w Budapeszcie, stąd tytuł projektu: EAST goes East. Ambicją EASTinternational jest ukazywanie aktualnego stanu sztuki współczesnej poprzez prezentację najciekawszych prac i osobowości twórczych. Dla wielu artystów udział w projekcie jest często szansą na pierwszą międzynarodową wystawę.

Kryptonim Matrioszka jest wystawą z wystawy, raportem, meldunkiem. W Bunkrze Sztuki można będzie zobaczyć efekt kolejnej selekcji. Subiektywnej, będącej jednak częścią wykreowanej i zamkniętej całości. Kuratorka wystawy Magdalena Kownacka postanowiła pokazać cztery filmy, przedstawiające zupełnie różne podejścia do medium, którego rozwój jest jednym z bardziej pasjonujących zagadnień sztuki współczesnej. Proces zacierania granic pomiędzy różnymi dziedzinami: wideo, filmem eksperymentalnym, dokumentalnym czy fabułą – ujawnia się tak w warstwie struktury, techniki, estetyki, jak i metod narracji.

Film Angeli Bartram Licking dogs (2007) to video performance. Artystka liże pyski czterech psów ras, które zazwyczaj uznawane są za groźne lub agresywne. Lunch in the Fur / Le Déjeuner en Fourrure (2008) Ursuli Mayer to z kolei film wpisujący się w nurt wysokobudżetowych produkcji. W onirycznej atmosferze zawieszonego w czasie fikcyjnego spotkania trzech kobiet, Meret Oppenheim, Dory Maar i Josephine Baker, bohaterki rozmawiają o naturze wspomnień i pamięci.

Podobne fikcyjne spotkanie i zderzenie tradycji z nowoczesnością proponuje Julie Masterton w filmie Primary Situations Framed (2009). Fragment układu spektaklu Entity współczesnego brytyjskiego choreografa Wayne’a McGregora zarejestrowany został według diagramów opracowanych pod koniec lat pięćdziesiątych przez wybitną tancerkę awangardową Doris Humphrey. Laure Prouvost proponuje natomiast skondensowany i szorstki w swej wizualnej formie film-test (Owt, 2007). Dynamiczna narracja filmu jest swoistą parodią całego gatunku narracyjnego video.

Cztery filmy zawierają to, co sprawia, że współczesna sztuka jest tak fascynująca – różnorodność oraz ogromne spektrum doznań i bodźców dostarczanych widzowi. Tytułowa Matrioszka jest więc figurą ilustrującą zarówno skomplikowane struktury poszczególnych filmów, relacji pomiędzy nimi, jak i złożonej sytuacji powstania wystawy.