Miał runąć po kilku latach, a stał się perłą architektury. Poznaj Kościół Pokoju w Świdnicy
To jedna z najbardziej niezwykłych świątyń na świecie i największy drewniany barokowy kościół w Europie. Chociaż do jego zbudowania użyto jedynie drewna, gliny, słomy i pasku, istnieje już ponad 300 lat.
Kościół Pokoju im. Trójcy Świętej w Świdnicy został w 2001 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Trafił tam, zdumiewając historią, niezwykłym wnętrzem, oraz wykonaną na granicy możliwości technicznych konstrukcją.
Świątynia, która miała wkrótce zamienić się w pył
Kościół Pokoju to świątynia ewangelicka. Istnieje już od ponad 300 lat, chociaż zbudowano ją z nietrwałych materiałów – drewna, gliny, słomy i pasku. Na takie materiały zgodził się katolicki cesarz Ferdynand III, po latach religijnych rzezi, związanych z wojną trzydziestoletnią.
Cesarz chciał, by protestanckie kościoły, wybudowane po podpisaniu traktatu westfalskiego, rozsypały się w pył zaraz po wybudowaniu. Miały, znajdować się poza granicami miasta, nie posiadać dzwonów, a ich wielkość miała być ograniczona rozmiarami użytych do ich budowy dębowych pni.
Pomysłowi świdniccy mieszczanie zastosowali jednak konstrukcję słupowo-ryglową, w której drewniane belki tworzą szkielet budowli, a jej ściany wypełnione są gliną i słomą. Po raz pierwszy udało się zastosować tę technikę w budynku o tak znacznych rozmiarach.
Powstała w ten sposób największa barokowa drewniana świątynia Europy, która może pomieścić 7,5 tys. wiernych!
Na uwagę zasługuje pełne przepychu wnętrze, a w nim loże, barkowy ołtarz i ambona. Sprawujący nabożeństwo pastor, wchodził na nią przez ozdobne drzwi, a długości kazania „pilnowały” specjalnie zamontowane czasomierze.
Zobacz film o Kościele Pokoju w Świdnicy:
Droga wiary jest zapisana w Credo
Dla chrześcijan Credo to znacznie więcej niż recytowanie dogmatu. To publiczne wyznanie, że prawdy wiary stały się treścią ich życia. Czy jesteśmy świadomi, co tak naprawdę deklarujemy, ilekroć powtarzamy...
Skomentuj artykuł