Nowa Klasyka Europy w Łodzi

Nowa Klasyka Europy – I Mię­dzy­na­ro­dowy Festi­wal Teatralny Kla­syki Świa­to­wej to dys­ku­sja nad współ­cze­snymi odczy­ta­niami kla­sycz­nej lite­ra­tury świa­to­wej. To prze­gląd pro­po­zy­cji naj­waż­niej­szych scen teatral­nych w poszu­ki­wa­niu spek­ta­kli, które są czę­ścią nowego kanonu insce­ni­za­cyj­nego Europy.

Festi­wa­lo­wym pre­zen­ta­cjom towa­rzy­szyć będzie sze­roko zakro­jony pro­jekt edu­ka­cyjny, pro­mu­jący ideę teatru jako miej­sca otwar­tego, prze­strzeni kre­atyw­nej i pola dla publicz­nej debaty.

Ten teatralny deser to starannie wyselekcjonowana próbka tego, co w europejskim teatrze ważne i godne uwagi. To prezentacja kultowych spektakli, dzieł tworzących nowy kanon teatralny przełomu XX i XXI wieku. Zaproszone teatry to bowiem najbardziej renomowane sceny z europejskich stolic teatralnych – Niemiec, Rosji, Włoch, Hiszpanii. To także przywiązanie do teatru, który upodobał sobie tekst – stąd planowane prezentacje inscenizacji światowej klasyki dramatu i prozy.

Ambicją dyrekcji Festiwalu jest stworzenie wydarzenia o randze nieustępującej moskiewskiemu Festiwalowi Złota Maska i berlińskim Theatertreffen.

Spektakl inauguracyjny to „Panny z Wilka” („Le Signorine di Wilko”) na podstawie prozy Jarosława Iwaszkiewicza w adaptacji i reżyserii Alvisa Hermanisa. Produkcja Emilia Romagna Teatro Fondazione w Teatro Storchi w Modenie, grają: Sergio Romano, Laura Marinoni, Patrizia Punzo, Elena Arvigo, Irene Petris, Fabrizia Sacchi i Alice Torriani. Scenografia: Andris Freibergs, kostiumy: Gianluca Sbicc, ruch sceniczny: Alla Sigalova.

Alvis Hermanis, łotewski reżyser, laureat prestiżowej Europejskiej Nagrody Teatralnej, mierzy się z tematyką pamięci i mechanizmem zapomnienia. Bazując na własnej adaptacji opowiadania Iwaszkiewcza, „poety piszącego prozą”, kreuje na scenie minioną rzeczywistość, misternie uplecioną z detali - zapachów, melodii, odczuć, nieostrych wrażeń. „Melancholia i nostalgia to więcej niż uczucia melodramatyczne – zauważa Hermanis – to wartości, które definiują kulturalną świadomość Europy lub raczej – definiowały ją u schyłku XX wieku”. Zainspirowany opowiadaniem polskiego pisarza skupia się na relacji łączącej powracającego z frontu Wiktora Burena z siostrami, które wyczekują jego powrotu w rodzinnym domu.

Alvis Hermanis – urodzony w 1965 roku łotewski reżyser, aktor, scenograf, od 1997 roku dyrektor artystyczny nowoczesnego Nowego Teatru w Rydze. Pracował dla najważniejszych scen Europy m.in. w Wiedniu, Moskwie, Monachium. Laureat nagrody dla najlepszego młodego reżysera na Salzburger Festspiele, moskiewskiej Nagrody Stanisławskiego w kategorii Teatr Zagraniczny i prestiżowej Europejskiej Nagrody Teatralnej „Nowe Rzeczywistości Teatralne”. Gość festiwali teatralnych w Edynburgu, Awinionie i wiedeńskich Festwochen. Zrealizował m.in. „Arkadię” T. Stopparda, „Rewizora” M. Gogola, „Samotny Zachód” McDonagha. Nie boi się eksperymentów – wprowadzając na scenę opowieści wywiedzione z życia aktorów, flirtując z rzeczywistością w takich spektaklach jak „Dziadek”, „Ojcowie” czy „Sund of Silence. Koncert Simona i Garfunkela, który nie odbył się w Rydze w 1968 roku".

Emilia Romagna Teatro Fondazione - powstała w 1977 roku fundacja, to przede wszystkim teatralne centrum produkcyjne współpracujące z takimi reżyserami jak Giancarlo Cobelli, Pippo Delbono, Cesare Lievi, Thierry Salmon, Federico Tiezzi, Enrique Vargas, Bob Wilson, Eimuntas Nekrosius, Massimo Castri, Alvis Hermanis. Spektakle powstałe w wyniku tej kolaboracji wielokrotnie budziły uznanie festiwalowej publiczności w Moskwie czy Awinionie. Fundacja zajmuje się także promocją teatru włoskiego i edukacją teatralną.

Festiwal potrwa od 19 do 28 listopada.