Nowa Klasyka Europy w Łodzi
Nowa Klasyka Europy – I Międzynarodowy Festiwal Teatralny Klasyki Światowej to dyskusja nad współczesnymi odczytaniami klasycznej literatury światowej. To przegląd propozycji najważniejszych scen teatralnych w poszukiwaniu spektakli, które są częścią nowego kanonu inscenizacyjnego Europy.
Festiwalowym prezentacjom towarzyszyć będzie szeroko zakrojony projekt edukacyjny, promujący ideę teatru jako miejsca otwartego, przestrzeni kreatywnej i pola dla publicznej debaty.
Ten teatralny deser to starannie wyselekcjonowana próbka tego, co w europejskim teatrze ważne i godne uwagi. To prezentacja kultowych spektakli, dzieł tworzących nowy kanon teatralny przełomu XX i XXI wieku. Zaproszone teatry to bowiem najbardziej renomowane sceny z europejskich stolic teatralnych – Niemiec, Rosji, Włoch, Hiszpanii. To także przywiązanie do teatru, który upodobał sobie tekst – stąd planowane prezentacje inscenizacji światowej klasyki dramatu i prozy.
Ambicją dyrekcji Festiwalu jest stworzenie wydarzenia o randze nieustępującej moskiewskiemu Festiwalowi Złota Maska i berlińskim Theatertreffen.
Spektakl inauguracyjny to „Panny z Wilka” („Le Signorine di Wilko”) na podstawie prozy Jarosława Iwaszkiewicza w adaptacji i reżyserii Alvisa Hermanisa. Produkcja Emilia Romagna Teatro Fondazione w Teatro Storchi w Modenie, grają: Sergio Romano, Laura Marinoni, Patrizia Punzo, Elena Arvigo, Irene Petris, Fabrizia Sacchi i Alice Torriani. Scenografia: Andris Freibergs, kostiumy: Gianluca Sbicc, ruch sceniczny: Alla Sigalova.
Alvis Hermanis, łotewski reżyser, laureat prestiżowej Europejskiej Nagrody Teatralnej, mierzy się z tematyką pamięci i mechanizmem zapomnienia. Bazując na własnej adaptacji opowiadania Iwaszkiewcza, „poety piszącego prozą”, kreuje na scenie minioną rzeczywistość, misternie uplecioną z detali - zapachów, melodii, odczuć, nieostrych wrażeń. „Melancholia i nostalgia to więcej niż uczucia melodramatyczne – zauważa Hermanis – to wartości, które definiują kulturalną świadomość Europy lub raczej – definiowały ją u schyłku XX wieku”. Zainspirowany opowiadaniem polskiego pisarza skupia się na relacji łączącej powracającego z frontu Wiktora Burena z siostrami, które wyczekują jego powrotu w rodzinnym domu.
Alvis Hermanis – urodzony w 1965 roku łotewski reżyser, aktor, scenograf, od 1997 roku dyrektor artystyczny nowoczesnego Nowego Teatru w Rydze. Pracował dla najważniejszych scen Europy m.in. w Wiedniu, Moskwie, Monachium. Laureat nagrody dla najlepszego młodego reżysera na Salzburger Festspiele, moskiewskiej Nagrody Stanisławskiego w kategorii Teatr Zagraniczny i prestiżowej Europejskiej Nagrody Teatralnej „Nowe Rzeczywistości Teatralne”. Gość festiwali teatralnych w Edynburgu, Awinionie i wiedeńskich Festwochen. Zrealizował m.in. „Arkadię” T. Stopparda, „Rewizora” M. Gogola, „Samotny Zachód” McDonagha. Nie boi się eksperymentów – wprowadzając na scenę opowieści wywiedzione z życia aktorów, flirtując z rzeczywistością w takich spektaklach jak „Dziadek”, „Ojcowie” czy „Sund of Silence. Koncert Simona i Garfunkela, który nie odbył się w Rydze w 1968 roku".
Emilia Romagna Teatro Fondazione - powstała w 1977 roku fundacja, to przede wszystkim teatralne centrum produkcyjne współpracujące z takimi reżyserami jak Giancarlo Cobelli, Pippo Delbono, Cesare Lievi, Thierry Salmon, Federico Tiezzi, Enrique Vargas, Bob Wilson, Eimuntas Nekrosius, Massimo Castri, Alvis Hermanis. Spektakle powstałe w wyniku tej kolaboracji wielokrotnie budziły uznanie festiwalowej publiczności w Moskwie czy Awinionie. Fundacja zajmuje się także promocją teatru włoskiego i edukacją teatralną.
Festiwal potrwa od 19 do 28 listopada.
Skomentuj artykuł