Nowatorskie odtworzenie starożytnego miasta Nea Pafos

Najważniejszym zadaniem projektu jest odtworzenie układu urbanistycznego starożytnego Nea Paphos, które jest położone w południowo-zachodniej części Cypru. Podwalinami w tym przedsięwzięciu były polskie ekspedycje archeologiczne, trwające od 1965 roku. Skoncentrowane są one na badaniach pozostałości dzielnicy Maloutena oraz reprezentacyjnego placu w centrum Nea Paphos - Agory. Miejsca wykopalisk w 1980 roku zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Model 3D w technologii BIM reliktów architektury portyku wschodniego Agory w Paphos uwzględniający fazy chronologiczne powstawania budowli. Utworzony na podstawie chmury punktów 3D i dokumentacji archeologicznej, następnie udostępniony w środowisku GIS.

Badane miasto zostało założone na przełomie IV i III w. p.n.e (czasy po Aleksandrze Wielkim) i pełniło od początku funkcję stolicy wyspy. Zaplanowane zostało w oparciu o plan hipodamejski, czyli podziału na kwadraty zabudowy przez regularną siatkę prostopadłych ulic. Po 30 latach od publikacji opracowania na temat zabudowy miasta wynikła konieczność weryfikacji ustaleń podniesionych przez Prof. dr hab. Jolantę Młynarczyk.

W tym celu powstał zespół badawczy reprezentowany przez naukowców z dziedzin archeologii, geofizyki, architektury oraz specjalistów badań teledetekcyjnych, modelowania proceduralnego i analiz przestrzennych z czterech uczelni pod kierownictwem prof. Ewdoksii Papuci-Władyki - informuje Biuletyn Politechniki Warszawskiej.

Całe przedsięwzięcie ma na celu wykonanie rekonstrukcji ulic i budowli funkcjonujących na terenie antycznej Pafos w różnych okresach historycznych. To może dać obraz na zależnościach pomiędzy układem zabudowy i ulic a funkcjonowaniem miasta, przepływu ludności czy potencjalnej liczby mieszkańców.

Wizualizacja rekonstrukcji antycznego miasta Olint z wygenerowanymi proceduralnie typami hellenistycznych budynków mieszkalnych.

Źródło: Biuletyn PW/tkb