Święta laba

Kto bardziej święci dzień święty, ten, kto idzie do kościoła na Mszę św. czy ten, kto nie pracuje owego dnia? Czy ma to być dzień dodatkowych obowiązków religijnych, czy raczej zrezygnowania z przynajmniej części obowiązków, też "świeckich"?

W Biblii nie czytamy oczywiście o obowiązku uczestniczenie w tym dniu w kulcie Bożym. Tekst przykazania nie zachęca nas do budowania ołtarzy czy składania ofiar. A jednak mówi o czymś głęboko religijnym. Zachęca nas do naśladowania Pana Boga. Wersja z Księgi Wyjścia uzasadniając świętowanie dnia siódmego, mówi, że Bóg po sześciu dniach stwarzania odpoczął w dniu siódmym, zaprzestał pracy, więc i my podobnie jak On, powinniśmy po sześciu dniach przerwać pracę, nie pracować w siódmym dniu. Takie "nie-pracowanie" jest naśladowaniem Boga, jest uczestniczeniem w Jego życiu lub mówiąc jeszcze inaczej jest wejściem do Jego odpoczynku.

Czy nie jest to wejście w sferę sacrum? Czy nie jest to wymiar głęboko religijny świętowania? I dzieje się to przez "nie-pracowanie" a nie przez uczestnictwo w jakiś obrzędach religijnych.

Oczywiście taki dzień wolny ma też wymiar społeczny. Wersja z Księgi Powtórzonego Prawa podkreśla konieczność "uwolnienia" od pracy w tym dniu ludzi ode mnie zależnych, w tym niewolników, a nawet zwierzęta. Wiadomo, że ciągły kierat nie służy owocnej a zwłaszcza twórczej pracy. Odrywamy się od profanum aby wejść w sacrum, również po to, by uzdrawiać profanum.

Pamiętajmy jednak, że robimy to głównie poprzez zaprzestanie pracy. Nie łudźmy się! Świętowanie dnia świętego nie może polegać tylko na dodaniu w tym dniu pewnych obowiązków obrzędowych. To byłoby łudzenie się. Nie na tym polega przestrzeganie tego przykazania.

Katolik, który w niedzielę idzie do kościoła i jednocześnie pracuje w taki sam sposób przez cały tydzień nie ma szans na błogosławieństwo płynące z przestrzegania tego przykazania. Nie lekceważmy takich sytuacji. Dla ilu gospodyń domowych, niedziela to czas dodatkowej pracy?

Ja wiem, że w takim dniu dobrze ucieszyć się owocami pracy, posmakować ich w gronie kochanych ludzi, pochwalić Pana Boga i podziękować Mu za obfitość darów, uzmysłowić sobie, że to nie tylko moje wysiłki są źródłem dobrobytu. To wszystko prawda!

Ale, aby to wszystko zrobić ten dzień musi być inny, szczególny. I dla tej, co sześć dni stoi przy garach i dla tego, który cały tydzień pracuje w garniturze. Dlatego sacrum można przeżywać w knajpie i w dresie. A nieraz nawet trzeba.