Spojrzenie Jezusa z ‘gniewem’. Spojrzenie Jezusa przełamuje bariery i dotyka głębi serca. ‘Gniew’ nie oznacza urazy. Pokazuje raczej reakcję Chrystusa wobec tych, którzy przez ‘przywiązanie do prawa’, stają się nieczuli na słowa proroków i ostatecznie na Bożą wolę i zamysł.
Wspólnota zamiast wyzwalać, może krępować. Jezus stawia przed uczniami wielkie wymaganie. Mówi ‘ani jedna jota, kreska, nie zmieni się w prawie’, a jednocześnie usprawiedliwia uczniów, kiedy zrywają kłosy. Przepisy mają służyć zachowaniu ducha i dobru wierzących (zaspokoić głód i wypełnić wolę Boga). Inaczej stają się formalizmem i nadużyciem.
O Bożym Narodzeniu mówi się, jako on święcie rodzinnym. Biesiadowanie, śpiewanie, rozmawianie są w ich centrum. I właśnie dlatego można powiedzieć, że są to święta niezwykle biblijne, a nawet - żartobliwie rzecz ujmując - żydowskie w swoim duchu.
KAI / kk
„Zabójstwo, mord, chciwość, chęć dominacji, biorą się z oddalenia od Boga” – mówił podczas nabożeństwa z okazji Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holocaustu ks. Marek Dzik.
KAI / kk
Nabożeństwo biblijne było głównym punktem XXIII Dnia Judaizmu w Kościele katolickim świętowanego w Poznaniu. Komentarz do tekstów Starego i Nowego Testamentu wygłosili rabin Berlina Walter Homolka i abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański.
KAI / kk
„Czas święty” niesie ze sobą światło i radość” – pisze w liście skierowanym do organizatorów Dnia Judaizmu w Chmielniku bp Rafał Markowski, przewodniczący Komitetu KEP ds. Dialogu Międzyreligijnego.
Kiedy rozmowy ucichły i wszyscy powstali, śpiewnie wyrecytowano słowa modlitwy: "Szabat jest już blisko, wyjdźmy radośnie na jego spotkanie! On źródłem naszego wesela i błogosławieństwa!". Za chwilę rabin pobłogosławił wino i napoczęliśmy pachnące chałki. Zaraz potem puste talerze napełniły się jedzeniem, a sala napełniła się radosnymi głosami.
Przez sześć dni tygodnia usiłujemy zapanować nad światem, w siódmym dniu spróbujemy zapanować nad sobą. Dzisiaj w Polsce obchodzimy XXII Dzień Judaizmu w Kościele katolickim.
Nad czym się tutaj rozwodzić? Po co dzielić włos na czworo? Skoro uczniowie łuskają kłosy, to znaczy, że żniwują i pracują w szabat. A tego nie wolno.
Z pytaniem tym często spotykają się duszpasterze. Nieraz ręce opadają wobec ludzi, którzy zamiast świętować katują się zakazami. Jak im pomóc? Co tak naprawdę powinniśmy robić w niedzielę?
Ewa Olszewska
Odpoczywanie jest dobre. Po prostu. Jest potrzebne. Traktowanie go niepoważnie może wywołać bardzo poważne skutki. Odpoczywać trzeba po to, by żyć, kochać, pracować, dawać i cieszyć się.
Szczególną uwagę, głównie za sprawą komentarza, jaki na Facebooku umieścił Grabaż, lider zespołu "Pidżama Porno", zwróciła homilia wygłoszona przez przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abpa Stanisława Gądeckiego. Metropolita poznański mówił o świętowaniu niedzieli i o współczesnych trudnościach z tym związanych.
Nie łudźmy się! Świętowanie dnia świętego nie może polegać tylko na dodaniu w tym dniu pewnych obowiązków obrzędowych. To byłoby łudzenie się. Nie na tym polega przestrzeganie tego przykazania.
Kto bardziej święci dzień święty, ten, kto idzie do kościoła na Mszę św. czy ten, kto nie pracuje owego dnia?
Konrad Sawicki wkurzył się na wyścig wydawców tygodników, którzy już w niedzielę serwują nam okładki poniedziałkowych numerów, konfliktami i złymi emocjami psując atmosferę dnia świętego. Przypadkiem trafił w moje refleksje na temat niedzieli.
o. Jacek Olczyk SJ
Człowiek ów odszedł i doniósł Żydom, że to Jezus go uzdrowił. I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że to uczynił w szabat.
![90 sekund z Ewangelią - J5,1-3a.5-16 [video]](https://static.deon.pl/storage/image/core_files/2015/3/17/2c3f57e8467576a19d60f0358e22d983/jpg/deon/articles-thumb-normal-breakpoint-default/90-sekund-z-ewangelia-j51-3a5-16-video.jpg "90 sekund z Ewangelią - J5,1-3a.5-16 [video]")
Mieczysław Łusiak SJ
"Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary". Te słowa oznaczają, że dla Boga najważniejszy jest człowiek. Gdyby powiedział, że wyżej ceni sobie ofiary niż miłosierdzie, to oznaczałoby, że stawia siebie przed człowieka, czyli nas nie kocha. U nas niestety często jest odwrotnie.
{{ article.description }}