#12 kroków aa

Jestem alkoholikiem. Jako dziecko zawsze myślałem, że dom to mama, tata oraz dzieci. W dzieciństwie nigdy nie zaznałem miłości. Moja mama pokochała mnie dopiero w późniejszym wieku, za co jestem jej wdzięczny. Tato nigdy mi nie powiedział: "Kocham cię, synu, jestem z ciebie dumny". Wciąż byłem karcony i poniżany. Przyglądałem się, jak tato bije mamę i ją też poniża.

"Dziękujmy na modlitwie za to, że Bóg dotknął naszego życia, dźwigając nas z upadków i nieszczęść" - zachęca Jim Harbaugh SJ w rozważaniach "12 kroków i ćwiczenia duchowe"

Uświadomienie sobie bezsilności, jest niezwykle frustrujące, ale to punkt wyjścia do rozpoczęcia drogi do uwolnienia się od przeszłości.

Zobaczyłam tę ewangeliczną scenę inaczej. Droga z Jeruzalem do Jerycha jest szlakiem mojego życia, to ja leżę na drodze pobita i ograbiona przez zbójców. To ja mijam siebie całkiem obojętnie.

Wszystko zaczyna się tak niewinnie. Picie alkoholu sprawia ci przyjemność, dodaje odwagi, ułatwia nawiązywanie relacji, pomaga odprężyć się, "rozwiązuje język", staje się twoim antidotum na stres, kłopoty w pracy, w domu, traumy z dzieciństwa.

Wstręt, odrazę, złość, czasem litość, rzadko współczucie… ano, właśnie, to ostatnie wydaje się szczególnie trudne, bo jakim cudem WSPÓŁ… jeśli UCZUĆ alkoholika nie jest w stanie podzielać, ani nawet zrozumieć nikt poza, być może, innymi uzależnionymi?

{{ article.description }}