#archanioł gabriel

Pismo święte ukazuje ich jako istoty duchowe, niecielesne. Są sługami i wysłannikami Boga, wykonują Jego rozkazy. Słuchają Bożego głosu i kontemplują oblicze Boga. Nazywamy ich aniołami. Jako stworzenia duchowe posiadają rozum i wolę. Są stworzeniami osobowymi i nieśmiertelnymi. Ze swej istoty są różne od ludzi. Nie są bogami, ale są doskonalsze od wszystkich stworzeń widzialnych. 29 września Kościół wspomina świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała.

„Zdrowaś Maryjo, łaski pełna…” Ileż to razy zdarzyło Ci się wypowiedzieć, a ile razy usłyszeć te słowa? Nie próbuj liczyć, ale pomyśl, że kiedyś w dziejach Zbawienia, około dziewięciu miesięcy przed przyjściem na świat Syna Bożego, anioł, który został posłany do zwykłej dziewczyny z Nazaretu o imieniu Maria, wymówił je po raz pierwszy. Kościół wspomina dziś to szczególne wydarzenie, jakim było spotkanie Archanioła Gabriela z Maryją, Zwiastowanie narodzin Zbawiciela. Oczywiście, kluczowa jest tutaj postać Jezusa, ale od wieków świat chrześcijański w tym dniu podkreśla również rolę Maryi, nadając wydarzeniu charakter maryjny. Co ciekawe, najstarszy wizerunek Maryi, który pochodzi z II wieku, przedstawia właśnie tę szczególną chwilę – moment Zwiastowania.

Michał, Gabriel i Rafał - trzej archaniołowie, czyli specjalni wysłannicy Boga, obdarzeni konkretną misją. Nie są wymyślonymi postaciami, istnieją naprawdę, a ich działanie nie zakończyło się w czasach Jezusa. Ich misja trwa także dziś i codziennie możemy prosić ich o wsparcie.

Miłosierny Bóg troszczy się o człowieka, dba o nas i stąd mamy aniołów, którzy są obecni przy nas, chronią nas i pomagają nam. Anioły są "sposobami" obecności Boga objawiającego się w świecie, Jego manifestacją i Jego głosem. Łączą niebiosa z ziemią i "sprowadzają" na nią Boga.

Archanioł Gabriel jest patronem Radia Watykańskiego, które w związku z tym dzisiaj obchodzi swoje święto. Z tej okazji Mszy w radiowej kaplicy przewodniczył kard. Lorenzo Baldisseri, sekretarz generalny Synodu Biskupów.

Wydawało się, że Bóg nie spieszy się z wypełnieniem obietnic, które złożył przez proroków. W istniejącej wówczas sytuacji politycznej i religijnej nic nie zapowiadało przyjścia Mesjasza. Ród Dawida nie tylko nie sprawował już władzy, ale w ogóle nie miał żadnego znaczenia. W Judei władzę sprawował król, który nie był Żydem; w dodatku jego rządy uzależnione były od pogańskiego cesarza Rzymu. Mimo to naród wciąż wierzył, że przyjście wyzwoliciela jest bliskie.

{{ article.description }}