#gdzie szukać nadziei

Dzisiaj, gdy tak wiele osób pyta o sens trwania w Kościele, w którym najcięższe i najbardziej gorszące skandale pojawiają się lawinowo jeden po drugim, taka jest właśnie moja odpowiedź: nie chcę rezygnować z tego talentu, z tego daru, który od Boga otrzymałem.

Powinni ją znaleźć w Kościele. Problem, w tym, że my nie potrafimy jej pokazać. Nie umiemy wskazać na Jezusa jako tego, który może dać drugie życie. Pomóc w pokonywaniu najtrudniejszych życiowych zakrętów. Za to dobrze nam idzie pilnowanie moralności innym. Wskazywanie grzechów, napominanie i… czego miałem okazję doświadczyć, grożenie piekłem.

Jak widzę swoje miejsce w Kościele dzisiaj? Dzisiaj daję sobie przede wszystkim swobodę i wolność. Już dawno przestałam zachowywać się „bo tak trzeba”, „bo tak się robi”.

- To nie jest spodziewanie się naiwne, że wszystko będzie dobrze. Optymista zdał trzy egzaminy i nie ucząc się, twierdzi, że zda też i czwarty, bo ma takie szczęście. Liczy na szczęście - mówi dominikanin.

W końcu napisał mi: sorry, zdradzam Cię od 3 miesięcy, z nami koniec. Cały mój świat kreowany od roku właśnie runął. Pogrążyłam się w rozpaczy, depresji i samotności, która najbardziej mnie dobijała. 

Są takie momenty, kiedy brakuje nam tchu. Są takie chwile, kiedy nie mamy już na nic sił. Są takie dni, kiedy trudno nam dostrzec nadzieję. Nadziejnik jest właśnie na taki czas.

Wiele się zmieniło od pierwszego spotkania. Cierpliwie przez cztery lata towarzyszyła mi w gorszych i lepszych momentach, przy moich wzlotach i upadkach.

{{ article.description }}