#łk 1 26-38

Bycie matką kogoś tak niezwykłego jak Jezus to wielka rzecz, zwłaszcza, że Maryja była ubogą, zwykłą dziewczyną z małej miejscowości położonej na peryferiach ziemi izraelskiej.

To jest krótka opowieść, krótka piłka.

Wydawać by się mogło, że dla grzesznych ludzi nie ma żadnego ratunku. Ale na szczęście jest Ona. Przekonaj się, za co możemy być wdzięczni Maryi.

Pamiętajmy: nie jesteśmy marionetkami w ręku Boga! On za bardzo nas kocha, by nas tak traktować.

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

"Bądź pozdrowiona, (czyli raduj się) pełna łaski, Pan z Tobą". Bóg przez Anioła Gabriela oznajmia Maryi swoją wielką radość. Wreszcie przyszedł wyczekiwany moment, kiedy spełnia się pragnienie Jego serca, by połączyć się z tym, kto od zawsze był upragniony, ale ciągle przed Nim uciekał. Radość Boga jest pełna, ponieważ może nareszcie cieszyć się ze swych stworzeń. Bóg wreszcie odnalazł swój dom. Tego spotkania Bóg pragnął przez całą wieczność, od chwili, kiedy dał początek światu.

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca.

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Maryja jest królową, bo jest Matką Króla. A my jesteśmy rodzeństwem Króla. Tak! Mimo naszych grzechów, Bóg przyznał się do nas i uważa nas za swoje siostry i braci. Czy to nie jest niesamowite?!

Dotąd Maryja nic o tym nie wiedziała. Wiedziała tylko jedno, że jest "służebnicą Pańską". Zauważmy, jakże często jesteśmy inni od Maryi: staramy się oceniać stopień obdarzenia nas przez Boga łaskami, zamiast dbać po prostu o postawę służby.

Dziś jest wspomnienie Matki Bożej Królowej. Dlatego czytamy Ewangelię o Zwiastowaniu - o Służebnicy Pańskiej.

Ciało nadaje naszemu życiu rytm. Rozwija się w nadanym mu tempie, miewa swoje dni lepsze i gorsze, potrzebuje dyscypliny, aby nie zaszkodzić sobie nałogami. Związane z czasem i przestrzenią boleśnie uczy pokory i cierpliwości.

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą".

Fragment Ewangelii przeznaczonej na dzień dzisiejszy opisuje sytuację ze wszech miar niezwykłą. I to nie dlatego, że stanowi opis wyjątkowego doświadczenia: gdy Bóg jakby niepewny swego nie pojawia się u Maryi sam - choćby w gorejącym krzewie - ale wysyła "drużbę".

Zwiastowanie Maryi jest również naszym zwiastowaniem. Bóg przekazuje Maryi wielką tajemnicę, największy Dar, jaki może dać - swojego Syna. Ale również przekazuje Go nam i przez nas innym.

Mając swe własne doświadczenie Boga i Jego cudów, jakie dokonały się w życiu każdego z nas, żyjemy w przekonaniu, że Pan nasz jeszcze nie powiedział ostatniego słowa. Marzymy więc o lepszym życiu, marzymy o przyjaźni i miłości - i słusznie, bo bez marzeń człowiek usycha.

Dziś jest wspomnienie Matki Bożej Królowej. Dlatego czytamy Ewangelię o Zwiastowaniu - o Służebnicy Pańskiej.

{{ article.description }}