#sobór watykański

"Obecny kryzys Kościoła przypomina Reformację" - opinię ks. Tomáša Halíka przywołuje Janusz Poniewierski, znawca tematyki Kościoła, publicysta miesięcznika "Znak".

- Nieodzowne jest podjęcie przez teologów wysiłku "przemyślenia wielkich tematów wiary chrześcijańskiej w obrębie głęboko zmienionej kultury" - powiedział papież Franciszek podczas spotkania z członkami Włoskiego Towarzystwa Teologicznego.

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan kard. Kurt Koch uważa, że wspólne obchody jubileuszu Reformacji są szansą dla ekumenizmu.

Już od kilku lat słyszy się głosy w sprawie "reformy reformy" ogłoszonej przez Pawła VI po Soborze Watykańskim II. Dodatkowo niektórzy duchowni, a wśród nich kardynał Robert Sarah, dali wiarę tym pogłoskom i zalecają księżom, aby ci powrócili do sprawowania mszy raczej przodem do ołtarza niż przodem do zebranych.

Czy łatwiej nam znajdować Boga w ciszy, czy w głośnej modlitwie charyzmatycznej - o nowych wspólnotach w Kościele opowiada Zbigniew Nosowski, redaktor naczelny miesięcznika "Więź".

Pierwszy wniosek jaki się nasuwa po lekturze (nawet pobieżnej) Instrumentum to świadomość jakiejś bezdennej przepaści między codziennym życiem zdecydowanej większości ochrzczonych a doktryną Kościoła. To właściwie dotyczy wszystkich omawianych aspektów życia chrześcijańskich rodzin. Czytając poszczególne punkty pogłębiała się we mnie świadomość jakiejś niewyobrażalnej klęski misji Kościoła.

Katecheza podczas audiencji generalnej, 16.01.2013.

Katecheza podczas audiencji generalnej, 10.10.2012.

Od rozpoczęcia Vaticanum II minęło 50 lat. Dlaczego go zwołano? Co dał Kościołowi? Dlaczego właśnie sobór powszechny? Papież Jan XXIII mówił, że nagły pomysł zwołania soboru uważa za natchnienie Ducha Świętego, będące odpowiedzią na gorące modlitwy. Ówczesny papieski sekretarz stanu, kardynał Tardini, który jako pierwszy o tym usłyszał, szczerze wyznał później iż uznał, że Jan XXIII na chwilę stracił rozum...

Wiele lat temu Joseph Ratzinger zauważył, że na Soborze "już podczas jego posiedzeń, a potem, coraz wyraźniej w okresie posoborowym, pojawił się rzekomy «duch Soboru», który w rzeczywistości był jego «anty-duchem».

Kardynał Kurt Koch sprzeciwił się argumentom wysuwanym m.in. przez lefebrystyczne Bractwo św. Piusa X, że nie wszystkie teksty II Soboru Watykańskiego mają moc obowiązującą.

Lefebryści notorycznie relatywizują i pomniejszają znaczenie ostatniego soboru, bo ich zdaniem nie miał on charakteru doktrynalnego, tylko duszpasterski, a więc: niewiążący. Warto zatem sobie i im uświadomić, że odrzucenie Vaticanum II oznacza zanegowanie czegoś z samej istoty Kościoła.

Bractwo Kapłańskie św. Piusa X uważa, że niezbędnym warunkiem (sine qua non) nawiązania jedności z Rzymem jest zapewnienie jego członkom swobody "obrony, poprawiania, krytykowania także publicznego zwolenników błędów i innowacji modernizmu, liberalizmu II Soboru Watykańskiego oraz ich konsekwencji".

Biskup Karol Wojtyła był członkiem grupy teologów, którzy w 1965 roku opracowali tekst konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Soboru Watykańskiego II “Gaudium et spes". Przypomina o tym w wywiadzie dla dziennika włoskiego episkopatu “Avvenire" kard. Roberto Tucci, ówczesny naczelny redaktor czasopisma włoskich jezuitów “La Civilta Cattolica", który także należał do tego grona.

Czy jest potrzebna ciągłość między przedsoborowym i soborowym nauczaniem? Czy rację mają teologowie tacy jak o. Iwon Congar OP, ks. Jan Küng lub abp Marceli Lefebvre uważający, że w kwestii wolności religijnej ostatni Sobór uczy rzeczy zupełnie nowych i mamy do czynienia z zerwaniem? A może uzasadniona jest opinia obecnego papieża uważającego, że istnieje jakaś ciągłość?

{{ article.description }}