Bóg pochyla się nad nami, byśmy w swej niemocy mogli się wyprostować, stać na nowo człowiekiem

Bóg pochyla się nad obolałym, by każdy ‘pochylony’ w swej niemocy mógł się wyprostować, stać na nowo człowiekiem. Uzdrowiona kobieta z dzisiejszej Ewangelii jest figurą Izraela, ludu wybrania, który się zagubił. Kobiety nie musiały, a nawet nie mogły uczestniczyć w normalnym życiu synagogi. Były odseparowane.

Słowo na dziś (Łk 13,10-17) 

Z Ewangelii wg św. Łukasza: Nauczał raz w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: «Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy». Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: «Jest sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu!» Pan mu odpowiedział: «Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?» Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.

Komentarz do Ewangelii (poniedziałek, 30.10.2023)

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę Jezusa nauczającego w synagodze. Zobaczę kobietę zgarbioną, która już długi czas czeka na uzdrowienie. Przyjrzę się pozostałym uczestnikom całego zdarzenia. Posłucham tego, co mówią. Przyjrzę się swoim reakcjom i odczuciom. 

Myśl: Cud, którego Jezus dokonuje w synagodze przypomina nam, że nawet sytuacje obiektywnie trudne, trwające latami, mogą być ‘odwrócone’. Bóg pochyla się nad obolałym, by każdy ‘pochylony’ w swej niemocy mógł się wyprostować, stać na nowo człowiekiem. Uzdrowiona kobieta jest figurą Izraela, ludu wybrania, który się zagubił. Kobiety nie musiały, a nawet nie mogły uczestniczyć w normalnym życiu synagogi. Były odseparowane. Choroba dodatkowo była powodem wykluczenia. Mimo to Jezus dostrzega człowieka tam, gdzie jest, w jego życiowej sytuacji i przywraca mu godność, pozwala ‘wyprostować się’, przyjąć łaskę Boga i wydać owoc zbawienia. 

Emocja: Obłuda. Jezus surowo piętnuje ‘obłudę’ przełożonego synagogi. Jeżeli w szabat można czynić inne rzeczy, to na pewno też to, co jest dobre. My też mamy swoje przyzwyczajenia, tradycje i nawyki, które warto weryfikować w świetle nauczania Jezusa. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary, że już otrzymałem zbawienie, którego pragnę. Podziękuję za wszystkie trudne sytuacje, które pozwoliły mi doświadczyć bliskości Boga. 
W duchu medytacji spojrzę na krzyż i przez chwilę będę go kontemplował.