Boska Ofiara, wieczerza Pańska, Eucharystia. Jakich innych nazw używamy na określenie mszy świętej?

Jakie są inne nazwy mszy świętej? Czym jest Nowy Porządek? Co to jest Msza trydencka? Jeśli interesują cię odpowiedzi na te pytania, przeczytaj fragment książki "Msza święta. 100 pytań, 100 odpowiedzi".

Często nazywamy ją (mszę świętą - przyp. red.) liturgią, od greckiego słowa oznaczającego "służbę publiczną", choć technicznie słowo "liturgia" oznacza także wszystkie określone przepisami ryty Kościoła, w tym te, które często odbywają się poza mszą. W tradycji wschodniej msza nazywana jest często Boską Liturgią.

Czasami mówimy też o Eucharystii, co bardziej konkretnie odnosi się do części mszy, podczas której sprawowany jest sakrament Eucharystii.

Mówimy również, że uczestniczymy w ofierze mszy świętej, ponieważ Eucharystia uobecnia na ołtarzu ofiarę Jezusa Chrystusa na krzyżu. Nazywamy też mszę wieczerzą Pańską, ponieważ powraca do ostatniej wieczerzy i wybiega ku uczcie weselnej (Godom) Baranka (zob. Ap 19).

Jakie są style mszy świętej?

Istnieje wiele konkretnych stylów mszy, które wywodzą się z różnych kultur chrześcijańskich i różnych czasów i mają swoje szczególne nazwy. Novus Ordo (Nowy Porządek) to nazwa używana niekiedy wobec formy mszy, która została adaptowana przez Zachodni Kościół Katolicki po Soborze Watykańskim II. Ponieważ niektórzy schizmatyccy tradycjonaliści używali nazwy Novus Ordo pejoratywnie, wielu katolików nie lubi tego terminu i woli nazywać ją "zwyczajną formą" rytu rzymskiego.

Msza fundamentalnie jest zawsze ta sama, z tymi samymi elementami i tym samym cudem spotkania z Chrystusem twarzą w twarz jako jej istotą.

Msza trydencka była powszechną formą mszy stosowaną na Zachodzie od Soboru Trydenckiego w połowie XVI wieku aż do Soboru Watykańskiego II. Nadal może być wykorzystywana przez wszystkich księży rzymskokatolickich.

Kościoły wschodnie celebrują mszę według różnych form rytualnych, zależnie od tradycji ich kultury pochodzenia - bizantyńskiej, ukraińskiej, chaldejskiej, koptyjskiej i tak dalej. Mimo że istnieje wiele form i stylów mszy, i wiele jej nazw, to jest tylko jedna msza.

Może zmieniać szaty, gdy przechodzi z kraju do kraju albo z wieku w wiek, ale msza fundamentalnie jest zawsze ta sama, z tymi samymi elementami i tym samym cudem spotkania z Chrystusem twarzą w twarz jako jej istotą.

Fragment książki Mike'a Aquilina "Msza święta. 100 pytań, 100 odpowiedzi".