Brakuje ci mądrości i zgody na to, co przynosi życie? Proś o pomoc tego anioła

"Życzę ci anioła, który pozwoli ci być mądrym, który pogodzi cię z życiem, który otworzy ci oczy na podstawę wszelkiego bytu, na miłość Boga. Tam, w Bożej miłości, możesz afirmować swoje życie ze wszystkimi jego sprzecznościami. Tam zjednoczy się ze sobą wszystko to, co dawniej zagrażało ci rozproszeniem" - pisze Anselm Grün OSB w książce "50 Aniołów. dla duszy". Benedyktyn przypomina w niej o istnieniu niezwykłych obrońców - aniołów, którzy pragną nas chronić i sprawiają, że jesteśmy pełni pokoju, nadziei i kreatywności. To właśnie oni pomagają nam przetrwać najtrudniejsze chwile, prowadzą ku zbawieniu i umacniają w dobru tak, że nasze serce nie traci swojego blasku.

Gdy o jakimś człowieku mówimy, że jest mądry, wtedy dotykamy tajemnicy. Mądry człowiek ma dostęp do głębokich tajemnic. Błyszczy nie z powodu erudycji, lecz dzięki wyczuciu tego, co właściwe. On zna się na rzeczy. Zna ostateczne podstawy życia. Zna najgłębsze związki wszystkich bytów. Rozumie tajemnicę Boga i człowieka. Mądrość posiada związek z wiedzą. Niemieckie słowo "wiedza" pochodzi od "widzieć". Grecy również łączyli wiedzę z widzeniem. Mędrzec widział, co dzieje się z człowiekiem. Mądry człowiek widzi głębiej. Widzi to, co właściwe: istotę, prawdziwą postać wszelkiego bytu. Mądrości - tak mówili Grecy - można uczyć. Jednak jest ona również podarunkiem od Boga. Mity opowiadają o tym, że mądrość była pierwotnie w posiadaniu bogów. Przede wszystkim Atena i Apollo reprezentują bóstwa mądrości. Muzy przekazały mądrość poetom. Sofiści, reprezentujący jeden z kierunków filozoficznych, mądrość rezerwowali dla siebie. Rozumieli ją jako zręczne przemówienie. Sofiści są prekursorami szeroko dziś rozpowszechnionej postawy, która wiedzę rozumie jako coś, co można posiadać. Mogę dysponować tym, co wiem. Wiedzę mogę powołać do istnienia. Jest to swego rodzaju władza. Przeciwko temu protestuje Sokrates. Prawdziwa mądrość według niego polega na wiedzy, że się nic nie wie. Platon wyraża to w sposób bardziej pozytywny. Dla niego mądrość polega na tym, by widzieć podstawę wszystkich rzeczy, rozpoznać istotę rzeczy. Mędrzec sam poznaje byt. Byt jest dla Platona tym, co dobre i piękne. Mędrzec jest w zażyłości z tym, co dobre i piękne. Mądrość według Platona polega na umiejętności rozwiązywania spraw, podziwiania bytu, jednak bez brania go w posiadanie.

Biblia wychwala mądrość

W języku łacińskim mądrość to "sapientia". Słowo to pochodzi od "sapere = smakować, skosztować". Mędrzec nie tylko wejrzał w podstawę świata. On również wiele posmakował. Jest bogaty w doświadczenia. Posiada smak tego, co dobre, tego, co służy człowiekowi. Zna również smak zła, które czyni człowieka rozgoryczonym i wyrządza mu szkodę. Mędrzec jest kimś, kto może smakować siebie samego, kto żyje w harmonii z samym sobą, kto doświadczył i skosztował wysokości i niskości człowieczeństwa. Teraz wie, co tkwi w człowieku. Nic co ludzkie nie jest mu już obce. Ale chociaż mędrzec wejrzał w czeluści człowieczeństwa, nie jest zrezygnowany. W samej głębi zgadza się z tym światem. Ponieważ poznał podstawę świata, Boga, Stwórcę wszelkiego bytu.

Biblia wychwala mądrość w cudownych pieśniach. Stary Testament zna osobną literaturę mądrościową. Tak jak wszystkie religie, głosi naukę mądrości. Najgłębsze rozumienie mądrości przez żydowskich mędrców zawarte jest w zdaniu: "Treścią mądrości jest bojaźń Pańska, rozsądkiem - poznanie Świętego" (Prz 9,10). Mędrzec zna Boga, zna wzniosłość i świętość Boga. Potrafi rozróżnić pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Chyli się przed tajemnicą Boga. Pozwala, by ona go nawiedziła. Święty Paweł prawdziwą mądrość odkrył w krzyżu Jezusa Chrystusa. Krzyż dał Jezusowi najgłębsze doświadczenie Jego życia, przekonujące, że śmierć przemieniona będzie w nowe życie, ciemności w światło, a opuszczenie przerodzi się we wspólnotę z boskim Ojcem. Ewangelie obrazują Chrystusa jako Mędrca, który wprowadza w tajemnicę Boga i człowieka. Na krzyżu Jezus poznał, czym jest życie i śmierć. W ten sposób krzyż głosi inną mądrość aniżeli tajemną wiedzę ezoterycznych kręgów, jaka wtedy rozprzestrzeniała się w Koryncie i jaka dzisiaj jeszcze się rozpowszechnia.

Bóg posyła nam Swojego Ducha, byśmy uczyli się mądrości

Mądrości nie możemy nabyć, dużo czytając. Święty Paweł twierdzi, że to Duch Boży wprowadza człowieka w mądrość. Sam Bóg posyła nam Swojego Ducha, byśmy uczyli się mądrości. Według Greków to Apollo i Atena albo Muzy ofiarowywali ludziom mądrość. Dla nas jest to anioł, którego posyła nam Bóg, by uczył nas mądrości. Anioł nie daje nam niczego do wyuczenia się na pamięć. Nie chce powiększać naszej erudycji. Anioł Mądrości uczy nas, gdy pozwala nam dużo oglądać, gdy otwiera nam oczy na to, co istotne, gdy pozwala nam wejrzeć w podstawy świata, tam, gdzie wszystko zależy od siebie wzajemnie, gdzie wszystko w samym Bogu znajduje oparcie.

Życzę ci, by towarzyszył ci Anioł Mądrości, by otworzył ci oczy, byś w wielości tego, co widzisz, nie zabłądził i nie zaplątał się, lecz rozpoznał istotę rzeczy. Anioł Mądrości nie ustrzeże cię przed błędami. On wychowuje przez próbę i błąd, by przekazać ci smak tego, co jest rzeczywiście dla ciebie dobre. Jednak smak życia poznasz tylko wtedy, gdy będziesz go mógł odróżnić od smaku śmierci. Życzę ci anioła, który pozwoli ci być mądrym, który pogodzi cię z życiem, który otworzy ci oczy na podstawę wszelkiego bytu, na miłość Boga. Tam, w Bożej miłości, możesz afirmować swoje życie ze wszystkimi jego sprzecznościami. Tam zjednoczy się ze sobą wszystko to, co dawniej zagrażało ci rozproszeniem. Tam zasmakujesz, co znaczy życie, tam zobaczysz to, co naprawdę istnieje, tam przekonasz się, jak bardzo wszystko jest uzależnione od siebie.

Fragment książki Anselma Grüna OSB "50 Aniołów. dla duszy".