Benedyktyński mnich: kiedy milczenie staje się dobre?

Moja siostra zaczeła milczeć bo obraziła się na naszego Ojca. Ojciec wielokrotnie mijając się z nią w przejściu uśmiechał się i przeraszał. Ona jednak milczała. Ojciec wiedział że należy dążyć do pojednania. Dlatego przepraszał. Około 10 lat później, zmarł. Mineło kilka lat. Siostra poznała faceta. Facet miał juz żonę i się z nią rozszedł. Mieszkali pod jednym dachem. Ona katoliczka i on katolik. Ale już bez ślubu. On nie czuje potrzeby i nic nie robi żeby Sąd Biskupi zbadał ważność jego pierwszego małżeństwa. I tak żyją już od 10 lat. Kiedyś powiedziałem o kilka słów mojej siostrze. Teraz mnie traktuje jak naszego Ojca wcześniej. Milczy. Ja dąże do pojednania ale ona milczy. Odsuneła się od rodziny i przebywa tylko ze swoim "facetem". Sporadycznie odbierze telefon ode mnie, zdawkowo porozmawia. I tyle. Kiedyś była szanowaną animatorką ruchu Światło- Życie. Teraz milczy. Takie milczenie gorsze jest od kuli karabinowej rozrywającej serce.