Czemu Bóg, aby przekazać światu swoje zbawienie, spośród wszystkich narodów wybrał właśnie Żydów? Czym różnili się od innych i jakie to ma dla nas znaczenie?
Mojżesz wstąpił wtedy do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz Izraelitom: /.../ będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów /./ będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym.
Żydzi są Narodem Wybranym. Na czym polega to "wybranie"?
To wybranie polega na tym, że Pan Bóg "zdeponował" w tym narodzie pewne fundamentalne prawdy o sobie i swoim stosunku do ludzi oraz całego stworzenia. Pan Bóg postanowił, że te prawdy mają być w tym narodzie "przechowywane" poprzez przekazywanie ich z pokolenia na pokolenie.
Te fundamentalne prawdy mają być punktem wyjścia i punktem odniesienia dla wszystkich ludzi:
- tych poszukujących Boga,
- tych pragnących Go poznać,
- tych pragnących Mu świadomie, dobrowolnie zaufać,
- tych pragnących Go szczerze kochać,
- tych pragnących podporządkować Mu całe swoje życie.
To wybranie polega na tym, że Pan Bóg "zdeponował" te prawdy nie ze względu na jakieś szczególne zasługi Narodu Wybranego. To nie była nagroda "za dobre sprawowanie". To był dar Pana Boga - to było coś "darmo dane".
To wybranie polega na tym, że Pan Bóg - mimo licznych niewierności Żydów - pozostaje im wierny i dotrzymuje danych obietnic. Dzieje tego ludu - czy to te, spisane na kartach Starego Testamentu, czy też te, spisane na kartach współczesnych podręczników historii - wyraźnie wskazują, że Pan Bóg nieustannie wspomaga i chroni "depozytariuszy" tych fundamentalnych prawd.
Mimo skomplikowanych, dramatycznych i momentami tragicznych losów Żydów - "przeganianych" z kraju do kraju, pozbawianych własnego "miejsca na mapie świata", szykanowanych i mordowanych - ten naród przechował i nadal przechowuje złożony w nim "depozyt". Wspomagani przez Boga, Izraelici chronią przekazane im prawdy, aby nie zostały zapomniane i odrzucone, ale żeby "żyły" i mogły być światłem zrozumienia Boga dla innych narodów.
To wybranie polega na tym, że Pan Jezus narodził się z Marii - najwspanialszej córki izraelskiej - i pozostawał pod opieką Józefa, potomka Abrahama, któremu Pan Bóg obiecał potomstwo tak liczne, jak ziarnka piasku na pustyni. To pośród tego narodu wychowywał się Pan Jezus i temu narodowi - jako pierwszemu - przekazał słowa Dobrej Nowiny.
Jezus widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. (Mt 9: 36-37)
Ale wraz z przyjściem Pana Jezusa doszło nie tylko do ubogacenia "depozytu prawd", ale doszło też do tego, że ów "depozyt" przekroczył granice Narodu Wybranego i "powędrował" w świat.
Wszyscy, którzy na chrzcie zostali - w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego - włączeni do Kościoła, stali się wybranymi spośród całego Bożego ludu, zamieszkującego tę Ziemię, by nieść prawdę o zbawieniu i miłosierdziu Boga. I w tym ujawnia się kolejny, niezmiernie istotny sens pojęcia "wybrania".
Wybranie oznacza powołanie do służenia ludziom i do dbania o całe Boże stworzenie w duchu prawdy i miłości do Tego, który darmo dał nam Ziemię, i który zbawczą śmiercią Syna Bożego otworzył przed wszystkimi bramy Nieba.
Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, służcie
Panu z weselem Stawajcie przed obliczem Pana
z okrzykami radości. Wiedzcie, że Pan
jest Bogiem, On sam nas stworzył.
Chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, Jego łaska
trwa na wieki, a Jego wierność przez
pokolenia. (Ps 100)
Skomentuj artykuł