Co za bzdury. Pan Bóg miał powiedzieć: "Uprawiajcie seks". Totoż to już niektórzy Ojcowie Kościoła uważają, że w grzechu pierwszych rodziców nie chodziło o zerwanie jakiiegoś owocu, który jest dla nich tylko symbolem złamania Bożego przykazania, ale właśnie... o przedwczesne współżycie... czyli mówiąc współczesnym językiem o seks przedmałżeński. Oczywiście, sama ludzka seksualność jest dla nich dobra, ale ma trzymać się Bożych reguł. Adam i Ewa nie wyczekali - ich zdaniem - do momentu przewidzianego dla nich przez Boga i weszli we współżycie wcześniej, podporządkowując siebie w ten sposób namiętnościom i wpadając w ich niewolę. Klemens Aleksandryjski pisze: "nasz protoplasta wyprzedził właściwy czas, oto przed należną godziną zapragnął czaru małżeństwa i popadł w grzech". por. Kobierce, III 94,3.

Materiał zawiera lokowanie produktu - po co? Jakiś sponsoring drobny?

Nie wiem, kto to jest Szustak.? Moje pytanie jest niezmienne: jezuici ruszcie swoje wygodne dupy i poewengalizuujcie ... Macie przeciez papieża.

Zgadzam się z poprzednikiem, proszę zmiencie muzykę albo przyciszcie, bo przeszkadza w odbiorze.

ta muzyka w tle jest tragiczna - litości, nie można się w ogóle skupić! bez muzyki to już fimik nieatrakcyjny? nie przyciąga publiczności? czy jak?

I znów to samo. Mamy cierpieć i broń Boże nie cieszyć się życiem. To dlatego kościoły są puste, a na konferencjach Joyce Meyer zbiera się 27 tys. ludzi.

O. Szystak zaczyna swoje rozważanie od błędu i to kardynalnego. Sprowadza płodność i rozmnażanie, które Bóg stawia za zadanie człowiekowi, do seksu, czyli do seksualność i aktu seksualnego. A to przecież nie tak, szczególnie w dzisiejszym świecie. Rozmnażanie się to nie  tylko sam akt, ale i zaplodnienie, i następująca po nim ciąża, i poród, i ... wychowanie dzieci, i małżeństwo jako związek dwojga powołanych do rodzicielstwa. Nie wiem, jaka jest przyczyna tego błędu. Niełatwo jest dzisiaj mówić o tym, że akt seksualny musi być otwarty na życie. A przecież te słowa ks. Genesis o tym mówią. W ks. Tobiasza jest ciekawa modlitwa, w której jest mowa o wzięciu za żonę, nie dla rozpusty. Można tu też przypomnieć przypadek Onana, którego Bóg ukarał śmiercią. A więc akt seksualny także w małżeństwie może być nieczysty. Jezus mówi, że współżycie pozamałżeńskie, a nawet pożądanie, jest cudzołóstwem. Należałoby więc nieczystość jest takim wyrazem seksualności, który ma miejsce poza wyłącznością małżeńską oraz jest zamknięty na poczęcie i rodzicielstwo - temu podstawowemu zadaniu, o którym mowa w ks. Rodzaju.

muzyka w tle na wzór pościgów w Need for Speed xD

 Nie może być prawdziwej czułości bez dojrzałej powściągliwości, która ma swe źródło w woli gotowej zawsze miłować i konsekwentnie przezwyciężającej postawę użycia narzucaną przez zmysłowość i pożądliwość ciała. Bez takiej powściągliwości naturalne energie zmysłowości oraz wciągnięte w ich orbitę energie uczuciowości staną się tylko „tworzywem" egoizmu zmysłów, ewentualnie egoizmu uczucia. Trzeba to bardzo jasno i wyraźnie stwierdzić. Życie uczy tego na każdym kroku. Ludzie wierzący wiedzą, że kryje się za tym tajemnica grzechu pierworodnego, którego następstwa ciążą w jakiś specjalny sposób nad dziedziną sexus i zagrażają osobie, największemu wśród dóbr stworzonego wszechświata. Niebezpieczeństwo to zaś niejako graniczy z miłością: opierając się na tym samym „tworzywie" może się wszak rozwinąć prawdziwa miłość — zjednoczenie osób, równie dobrze jak „miłość" pozorna, która jest tylko osłoną dla wewnętrznej postawy użycia, dla egoizmu sprzecznego z miłością. Jakże ogromną i w rezultacie pozytywną rolę spełnia tutaj wstrzemięźliwość, która uwalnia od tej postawy i od egoizmu, a przez to samo pośrednio kształtuje miłość. Miłości kobiety i mężczyzny nie można zbudować inaczej jak na drodze pewnej ofiary i zaparcia się siebie. Formułę tego zaparcia znajdujemy w Ewangelii, w słowach Chrystusa: „Kto chce iść za mną, niech zaprze się samego siebie [...]". Ewangelia uczy wstrzemięźliwości jako sposobu miłowania. Bp Karol Wojtyła „Miłość i odpowiedzialność” , fragment

PS Erich Fromm "O sztuce milości".

-Tylko milość której przy ślubie jest świadkiem Bóg może dać pełne szczęście, jeśli wykonamy tę ogromną pracę by ją rozwijać i utrzymać. - Grzechy nie dzielą się, co do swojej wagi i znaczenia, według numerów przekroczonych przykazań tylko inaczej. - To że najczęściej słyszymy o nieczystości jako przekroczeniu #6 nie wynika z obsesji Kościoła, tylko ze zdziczenia seksualnego w jakie wpędza nas kultura masowa i różni cwaniacy, którym najczęściej chodzi o kasę lub o jakieś chore ideologie. Skoro mówimy czasem o "nieczystych intencjach"` kogoś, to dotyczyć to może innych niż seksualne sposobów wykorzystania drugiego człowieka. - Co do milości Boga i czym jest, oraz i innych odmian milości sugeruję lekturę choćby Ericha Fromma, całkiem świeckiego psychoanalityka. 

Nieczystość jest grzechem, a nie jego synonimem.

[url]http://franciszkanska3.pl/Jan-Pawel-II-nauczal-teologii-milosci-a-nie-seksu,a,11283[/url]

O. Szustak nie wie co mówi. Wydaje sie dobrym i inteligentnym człowiekiem, ale plecie bzdury. Jedno stwierdzenie uderzyo mnie szczególnie. Mianowicie, że tylko bóg może nam dać przekonanie o tym, że niczego nam w miłości nie brakuje i że jest się całkowicie kochanym. Czyżby o. Szustak nie wierzył w człowieka? Nie znał życia? Czyż człowiek nie moze żyć w prawdziwej i pełnej miłości bez boga? Co to znaczy miłosć boga? Przecież to pojęcie abstrakcyjne.

O. Szustak niesłusznie przypisuje największa wagę nieczystości. Tu po prostu najtrudniej ukryć skutki lub sam grzech. I jeszcze jedno - dzisiejszym ludziom Bóg tez mówi "wy dwoje bądźcie płodni" czyli "idźcie na seks". Tylko, że ludzie z tego "idżcie na seks" odrzucją dwa elementy - wierność i wyłączność w małżeństwie oraz płodność.

O duchowości powiedział Bóg jak stwarzał człowieka "tchnął w jego nozdrza tchnienie życia..." potem mówił o cielesnośći...

Sluchalam dwoch kazan Szustaka - o rodzicach i o seksie. Jezeli reszta jest w podobnym stylu to watpie zeby to co glosil bylo zgodne z chrzescijanstwem. Wydaje mi sie, ze to "otwarcie" Szustaka na wspolczesnosc, o ktorym mowa w tekscie, w rzeczywistosci jest dopasowywaniem orzez niego na sile doktryny do wlasnych pogladow, w celu nadania jej bardziej ludzkiej postaci i w efekcie mowieniem ludziom tego, co chca oni usluszec.