Pewnego dnia stanęłam przed lustrem, niezdolna do wydobycia z siebie głosu. Rozbroiły mnie proste słowa z psalmu 139, słowa czytane wielokrotnie bez większej refleksji. Gdy miałam wypowiedzieć je głośno, patrząc sobie samej w oczy, okazało się że zadanie mnie przerasta...
Regina Brett, autorka popularnej serii książek, napisała kiedyś, że wydawało się jej, że Bóg przegapił moment jej narodzin - że wtedy właśnie mrugnął i nie zauważył, jak ona pojawiła się na świecie. Wiele lat zajęło jej odkrywanie tego, że jest dla Niego naprawdę ważna i że, zgodnie z tytułem jej bestsellera - "Bóg nigdy nie mruga", Bóg w różny sposób próbuje nas przekonać, że każda z nas jest Jego "umiłowaną córką, w której ma upodobanie".
Nie zliczę, ile razy słyszałam kazania czy nauki rekolekcyjne na ten temat. Pewnego dnia jednak stanęłam przed lustrem, niezdolna do wydobycia z siebie głosu. Rozbroiły mnie proste słowa z psalmu 139, słowa czytane wielokrotnie bez większej refleksji. Gdy miałam wypowiedzieć je głośno, patrząc sobie samej w oczy, okazało się że zadanie mnie przerasta.
Podejrzewam, że nie miałabym problemu pomodlić się głośno słowami psalmu 51- "Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości…". Bez trudności mogłabym znaleźć w sobie słowa modlitwy uwielbienia. Pokonało mnie jednak tych kilka wyrazów: "Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie." (Ps 139,14). Nie byłam w stanie wypowiedzieć tego na głos, z głębi serca, z prawdziwą wdzięcznością. Okazało się, że w moim sercu jest czarna dziura, działająca dokładnie tak samo, jak czarne dziury w kosmosie, które powiększając się, pochłaniają otaczającą je materię. Moja "czarna dziura" też potrafiła pochłaniać radość, poczucie sensu i siły do działania. Nie wiadomo skąd, pojawiał się smutek, poczucie że do niczego się nie nadaję i że nie ma nadziei na zmianę.
"To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie" - słyszymy dzisiaj. Bóg mówi tak o każdym z nas, choć niekoniecznie za pomocą głosu dochodzącego z Nieba. Do każdego z nas stara się dotrzeć w sposób unikalny, przez życiowe wydarzenia, innych ludzi i swoje Słowo. Co tak naprawdę może znaczyć to, że On ma w Tobie upodobanie? Jak Ty przetłumaczyłabyś to na język codzienny? Ja powiedziałabym, że On do każdej z nas mówi: jesteś piękna i jesteś moim arcydziełem. Wiążę z Tobą duże nadzieje, bo masz ogromny potencjał - nie tylko działania, ale przede wszystkim kochania.
Nie każda z nas jest matką w dosłownym znaczeniu tego słowa. Jestem jednak przekonana, że każda kobieta jest powołana do macierzyństwa, choć spełnia się ono w różny sposób. Siostra zakonna doświadcza duchowego macierzyństwa, osoby zaangażowane w jakieś dzieła niekiedy dosłownie im “matkują", a ja i wiele innych kobiet, wychowujemy swoje dzieci. To zadanie, które angażuje nas w pełni - nasze siły fizyczne, naszą psychikę i ducha.
Żeby być matką, trzeba umieć być córką. Zdarza się, że emocjonalnie, psychicznie i duchowo "przeskakujemy" ten etap, bo z jakiegoś powodu nie umiemy poczuć się bezwarunkowo kochanym dzieckiem. Deklarujemy, że jest inaczej, doskonale znamy teorię dotyczącą tego tematu i wydaje nam się, że wszystko jest w porządku, aż w pewnym momencie okazuje się, że na przykład, jak ja kiedyś, nie jesteśmy w stanie powiedzieć o sobie: "stworzyłeś mnie cudownie"...
Jeśli nie będę umiała być córką, nie będę umiała być też matką i dzielić się z innymi tym, czym mnie obdarował Bóg. Jeśli nie pozwolę, by On przez swoją miłość zaspokoił najgłębsze potrzeby mojego serca, będę o takie zaspokojenie żebrać u ludzi. I celowo używam tego właśnie słowa! Jeśli nie doświadczę, że On mnie przyjmuje bezwarunkowo, będę nieustannie szukać akceptacji u innych. Nieustannie i w przeróżny sposób, często niekoniecznie wprost. Jeśli nie pozwolę sobie na doświadczenie Jego miłości, będę wiecznie głodna i szukać jej namiastek.
Być może masz takie chwile, w których wyrzucasz sobie, że nie dorastasz do powierzonych Ci zadań: nie sprawdzasz się w obowiązkach, które powinnaś spełniać albo "jesteś złą matką". Być może nie dzieje się tak dlatego, że faktycznie nie nadajesz się do roli, którą pełniasz albo że źle wybrałaś swoje powołanie. Może jest tak dlatego, że próbujesz karmić innych, sama będąc bardzo głodna? I może czas dać się nakarmić, zanim wyjdziesz do innych?
ZADANIE:
Wpisz swoje imię w zdanie: "Serce …. , w którym sobie Ojciec bardzo upodobał" (do pobrania i wydruku grafika). Jeśli chcesz, połóż tę kartkę w widocznym miejscu i patrz często dzisiaj na te słowa.
Klikając w grafikę prawym przyciskiem myszki i wybierając jedną z opcji "Zapisz", możesz pobrać ją na swój komputer, wydrukować i wykonać zadanie na dzisiaj.
(fotografię wykonała Maja Moller)
TUTAJ znajdziecie rozważanie na pierwszy dzień rekolekcji, a TUTAJ przeczytacie, na czym polegają rekolekcje bez wychodzenia z domu.
Skomentuj artykuł