Ktoś mówi, że odchodzi z Kościoła, ktoś inny, że wraca. "Moją rolą jest być ojcem dla wszystkich"
- Myślę, że wielu z nas tego doświadcza: dziwny czas związany z pandemią, z porą roku, z przemianami społecznymi, które się dokonują - dużo różnych rzeczy, przez które rzeczywiście można dostać zawrotu głowy - opowiada dominikanin o. Tomasz Nowak.
- W bardzo wielu ludziach, moich bliskich, dokonuje się zmaganie, również duchowe. - opowiada. - Ktoś do mnie dzwoni i mówi, że odchodzi od Kościoła. Ktoś inny dzwoni, ze właśnie odnalazł Pana Jezusa i wraca do Kościoła. Ktoś inny za chwilę dzwoni, że ma wielkie problemy z wiarą. Ktoś inny za chwilę mówi, że właśnie odkrył wiarę dla siebie. Ktoś inny, że odchodzi z zakonu. Ktoś inny, że wraca do zakonu. Ktoś inny, że zupełnie się pogubił w swoim życiu. Ktoś, że właśnie się odnalazł. Przyznam, że to tak szybko się działo, że spotkania na spotkanie, raz w jedną, raz w drugą stronę... Mówię: Panie, daj mi Słowo na to!
"Po co mam wierzyć, skoro biskupi nie wierzą?"
- Najpierw wskoczyło mi w wyszukiwarce spotkanie arcybiskupa Rysia sprzed prawie dwóch lat, bo to był marzec 2019. To była konferencja dla rodziców i wychowawców, tak sądzę z treści, o tym, jak radzić sobie, kiedy dzieci odchodzą od wiary. Przywołał taki jeden przykład, o tym, jak miał rekolekcje na KUL-u i podczas nich spotkanie. Mówił wtedy o byłym rektorze UMCS, który wstał i spytał, co powiedzieć swojemu synowi, który mówi, że nie wierzy. Dodał też, że kiedy mówi mu, że wiara to ważna rzecz, on odpowiada: ale po co ja mam wierzyć, skoro biskupi nie wierzą? - opowiada dominikanin. - To był pierwszy przełom.
- Arcybiskup starał się odpowiedzieć na pytanie, czy to wina rodziców. Zmiana perspektywy, że to nie musi być nasza wina, jest ważna - podkreślił. - Odwoływał się też do Tomasza z Akwinu, który mówi, że można wierzyć, że Bóg istnieje, można wierzyć Bogu, czyli ufać Mu, ale można też żyć ku Bogu - tak naprawdę chodzi o ten trzeci wymiar wiary. Tak naprawdę każdy z nas jest jak Jakub, który zmaga się z Bogiem i musi mieć moment, żeby stać się Izraelem czyli stać się ojcem. Dotarło do mnie, że każdy z nas, kimkolwiek by nie był, jakichkolwiek by nie miał rodziców i tak dalej, staje przed tą walką. To nie jest przeciwko nikomu - rodzicom, księżom, siostrom zakonnym, wychowawcom - tylko ja muszę dokonać z Panem Bogiem takiego zmagania, żeby przyjąć Jego błogosławieństwo.
"Moją rolą jest być ojcem dla wszystkich"
- Gdy się modliłem wobec tych pytań, które się we mnie rodzą i wobec tego poczucia bycia na karuzeli i tego, kim właściwie jestem - jedni mówią mi, że odchodzą od wiary, inni mówią, że wracają do wiary, a ja? Jakie jest moje miejsce, jaka jest moja rola? Wtedy przyszło mi na myśl, że moją rolą jest bycie ojcem dla nich wszystkich - opisuje o. Nowak. - Zobaczyłem siebie jako takiego ojca, który jednemu daje część majątku i pozwala odejść, drugiemu rzuca się na szyję, kiedy wraca, do trzeciego idzie, który nie chce wejść, bo jest obrażony - i tak chodzi do wszystkich swoich dzieci, pozwalając im na tę ich drogę, a jednocześnie błogosławiąc każdemu z nich - tłumaczy.
- Zrozumiałem, że naprawdę chcę to robić i to jest moje miejsce, i dobrze się mam - mimo że to jest karuzela. Nie sam z siebie, ale wierzę w to, że Bóg jest konkretnie obecny. I dla mnie, bo Go potrzebuję, i dla tych, którzy mają jakieś odniesienie do mnie - On tu jest w centrum, Jego ojcostwo. Warto Go tu szukać, bo tu Go można znaleźć.
Skomentuj artykuł