Jezus burzy nasze utarte schematy, byśmy zachowali duchową czujność

Dlaczego my... Pokusa ujednolicania, ale też ‘wymuszania’ sposobów zachowań, przeżyć, jest wielka w różnego rodzaju wspólnotach kościelnych. Nie możemy pozwolić na to, zwłaszcza w dojrzałej religijności, by postępować ‘pod dyktando’, sztucznie i bez przekonania.

Słowo ewangelii na dzisiaj (Mt 9,14-15):

Z ewangelii wg św. Mateusza: Wtedy podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?» Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Komentarz do ewangelii z dnia (16 lutego 2024 r.):

Papież Franciszek zachęca, by komentarze do ewangelii, homilie były krótkie i przemawiały do serca: niech to będzie jeden obraz, jedna myśl i jedna emocja. Zakończymy wezwaniem do modlitwy prośby i dziękczynienia.

Obraz: Jesteśmy w domu celnika Mateusza, na uczcie ze wszystkimi zaproszonymi. Uczniowie Jana dziwią się, że apostołowie ‘nie poszczą’. Posłucham ich słów i odpowiedzi Jezusa. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.
Myśl: Jezus, a wraz z Nim apostołowie, burzą pewne utarte schematy społecznych zachowań, jakie były przyjęte wśród pobożnych Żydów. Biesiadują, przebywają z ludźmi o ‘wątpliwej reputacji’, nie zachowują zwyczajowych postów. Nawet uczniowie Jana Chrzciciela (ludzie religijni, prawi i pobożni) nie potrafią zrozumieć tego postępowania Jezusa i Jego uczniów. Chrześcijanie przeżywają post w perspektywie męki i śmierci Jezusa, współodczuwając Jego upokorzenie i ogołocenie na krzyżu. ‘Przyjdzie czas’ – to formuła ‘prorocko-eschatologiczna’, która zapowiada, że ‘postem’ będzie trud szukania, jałowość codzienności i oczekiwanie na przyjście Pana.
Emocja: Dlaczego my... Pokusa ujednolicania, ale też ‘wymuszania’ sposobów zachowań, przeżyć, jest wielka w różnego rodzaju wspólnotach kościelnych. Nie możemy pozwolić na to, zwłaszcza w dojrzałej religijności, by postępować ‘pod dyktando’, sztucznie i bez przekonania.
Wezwanie: Poproszę o umiejętność przeżywania ‘postu’ i ‘uczty weselnej’ z całym bogactwem ich znaczeń. Podziękuję za to, że mogę przeżywać swoje życie w jedności z Panem.
W mojej modlitwie dzisiaj włączę się – tak, jak potrafię i czuję – w modlitwę za osoby skrzywdzone w Kościele.