Jezus, Wschodzące z wysoka Słońce jest już blisko. Żyj w zgodzie ze sobą

Przyjąć swoją historię, swoje powołanie to najważniejsze wyzwanie naszego życia. W Adwencie Maryja, św. Józef, Zachariasz i Elżbieta to ci, którzy zaufali obietnicy, przyjęli swą misję, choć nie była ona łatwa. Akceptacja swojej drogi, umiejętność zgody na pisany mi los, to wielka umiejętność. W tym ostatnim dniu Adwentu jestem zachęcany, bym nie szukał wygody, ale przyjął swoje powołanie i poszedł za nim. A jeśli coś zaniedbałem to od teraz mogę rozpocząć na nowo.

Z ewangelii wg św. Łukasza (1,67-79):

Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc:
«Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela,
że nawiedził lud swój i wyzwolił go,
i moc zbawczą nam wzbudził
w domu sługi swego, Dawida:
jak zapowiedział to z dawien dawna
przez usta swych świętych proroków,
że nas wybawi od nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
że miłosierdzie okaże ojcom naszym
i wspomni na swoje święte Przymierze -
na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi,
że nam użyczy tego,
iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani
bez lęku służyć Mu będziemy
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim
po wszystkie dni nasze.
A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz,
bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie
[co się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów,
dzięki litości serdecznej Boga naszego.
Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi,
by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju».

Komentarz do ewangelii na dziś:

Obraz: W tym ostatnim dniu Adwentu przed naszymi oczyma pojawia się obraz Zachariasza, starego kapłana, który wypowiada swoją pieśń Benedictus. To dla mnie okazja, aby spojrzeć na całość dziejów, jak na realizowanie danych człowiekowi obietnic. Przygotuję w duchu miejsce dla ‘Wschodzącego z wysoka Słońca’, Jezusa Chrystusa, który jest już blisko.

Myśl: Posłucham słów hymnu Benedictus, bo one przywołują całą historię zbawienia. Dzieje świata winny być odczytywane przez pryzmat wiary, w logice tej obietnicy, która została dana Abrahamowi. Narodziny Jana, podobnie jak bliskie już przyjście Jezusa, musi być widziane w świetle całej historii, bo wszystko jest ‘historią zbawienia’. Nic nie dzieje się poza Bogiem. Nawet wtedy, kiedy wydaje się inaczej, dla tych, którzy umieją odczytywać wydarzenia historii w Duchu, to jest nawiedzenie Boga, który wypełnia Jego plan.

Emocja: Przyjąć swoją historię. Postacie Adwentu to ludzie, którzy zaufali obietnicy, przyjęli swą misję, choć była ona wyzwaniem i trudem. Akceptacja swojej drogi, umiejętność zgody na pisany mi los, to wielka umiejętność. Bohaterowie Adwentu zachęcają mnie, bym nie stał się wygodny i przyjął swój los.

Wezwanie: Proszę o łaskę rozpoznania Bożego nawiedzenia w Chrystusie. Podziękuję za to, że zawsze ‘dotrzymuje słowa’.

Zadanie adwentowe: W tym ostatnim dniu Adwentu pomyślę o całej mojej drodze. Co pamiętam? Co było ważnym doświadczeniem? Nie rozpamiętując zaniedbań, poddam się woli Pana, który jest już blisko. Uczynię jakiś gest uszanowania i oczekiwania na spotkanie.