Kim był św. Franciszek Ksawery?

Podobno można mieć wiele zastrzeżeń do misji i stosowanych w niej metod Franciszka Ksawerego w Indiach ... Podobno wciąż są tacy, którzy powątpiewają w kulistość Ziemi. Ale tylko podobno.

Dziadku Józefie - do wszystkiego z perspektywy historycznej, kulturowej, religijnej... można by mieć dzisiaj wiele zastrzeżeń. Pytanie, które spojrzenie jest "właściwsze" ówczesne, czy współczesne? Wobec wiedzy i kryteriów, jakie mamy dzisiaj wielu ówczesnych: ludzi nauki uznano by za oszustów, lekarzy za szarlatanów a świętych… było by znacznie mniej (znaleźli by się w większości w pierwszych dwóch grupach).

Podobno można mieć wiele zastrzeżeń do misji i stosowanych w niej metod Franciszka Ksawerego w Indiach

Wizerunki i „święci” Mieszkańcy krajów Ameryki Łacińskiej są na ogół głęboko wierzący. Na przykład w Meksyku powszechny jest zwyczaj modlenia się do „świętych”. Przyjęło się, że miasta mają swoich „patronów” i w określone dni organizują święta na ich cześć. Poza tym meksykańscy katolicy modlą się do rozmaitych wizerunków. Wybór „świętego” zależy od rodzaju prośby. Kto szuka partnera małżeńskiego, zapala świeczkę „świętemu” Antoniemu. Osoba wyjeżdżająca gdzieś samochodem poleca się „świętemu” Krzysztofowi, patronowi podróżnych, a zwłaszcza kierowców. Ale skąd się wywodzą takie zwyczaje? Z doniesień historycznych wiadomo, że gdy Hiszpanie przybyli do Meksyku, napotkali tam ludzi oddających cześć bogom pogańskim. W książce Los Aztecas, Hombre y Tribu (Aztekowie — człowiek i plemię) Victor Wolfgang von Hagen napisał: „Istniały bóstwa osobiste, bogowie (lub boginie) opiekujący się każdą rośliną i czynnością, nawet samobójstwem. Yacatecuhtli był bogiem kupców. W tym politeistycznym świecie wszystkim bogom przypisywano konkretne skłonności i role”. Podobieństwo owych bogów do katolickich „świętych” było tak uderzające, że w czasie „chrystianizacji” dokonywanej przez hiszpańskich zdobywców ludność rdzenna po prostu przeniosła oddanie, jakim darzyła bożki, na kościelnych „patronów”. Pogańskie pochodzenie katolicyzmu praktykowanego w niektórych częściach Meksyku potwierdził artykuł opublikowany w gazecie The Wall Street Journal. Wspomniano w nim, że większość spośród 64 „świętych” czczonych w pewnym regionie odpowiada „określonym bogom Majów”. W dziele New Catholic Encyclopedia wysunięto twierdzenie, że „pomiędzy świętym a ludźmi na ziemi wytwarzają się poufałe stosunki, (...) zażyłość, która nie osłabia więzi z Chrystusem i Bogiem, lecz ją wzbogaca i umacnia”. Ale czy zażyłość będąca pozostałością pogaństwa może przybliżać do prawdziwego Boga? Czy modlitwy zanoszone do takich „świętych” naprawdę cieszą się Jego uznaniem?

Ćwiczenia Duchowe w modelu ignacjańskim są olbrzymim wysiłkiem duchowym jesli ktoś podejmuje je na serio. Tak czasem myślę, że gdyby każdy kapłan odbył tylko tydzień takich ćwiczeń duchowych raz na rok to temt kryzysu kościoła by zupełnie nie istniał.

A jaki to musiał być wysiłek i walka żeby aż przywiązywać się do krzesła.Święty Franciszku dziękuję za tę lekcje, że czasem może być bardzo ciężko ale wciąż jesteśmy na właściwej drodze.

Każdy pojmuje inaczej.Jeśli dla Franciszka przywiązanie do krzesła było najlepszym rozwiązaniem to ok.Jak się to komuś nie podoba to jego problem, a mówienie o chorobliwej religijności w tym kontekście jest conajmniej nie na mejscu. jeśli ktoś pojmuje wiarę przez pryzmat brzucha i cielesności to ma duży problem sam ze sobą niech nie krytykuje tych , którzy mają inne spojrzenie.

<a href="http://www.wwwwww.deon.pl/galerie-uzytkownikow/galeria,619,,zdjecie,2.html">http://www.wwwwww.deon.pl/galerie-uzytkownikow/galeria,619,,zdjecie,2.html</a> Przed znajdującym sie po powyższym linkiem  krucyfiksem w kaplicy zamkowej w Javier z figurą Chrystusa z uśmiechniętą twarzą klękał młody Franciszek Ksawery. ...Na studiach w Paryżu poznał św. Ignacego Loyolę i jako jeden z pierwszych w stolicy Francji jezuitów złożył śluby zakonne na ręce fundatora zakonu. W roku1537 uzyskał w Wenecji święcenia kapłańskie; pięć lat później wyjechał na misje do Portugalii, a wkrótce potem do Indii gdzie nawrócił niezliczone rzesze pogan. Następnie rozpoczoł prace ewangelizacyjną w latach 1549 - 1551 w Japoni, której został pierwszym misjionarzem i gdzie wkrótce wyrosła kwitnąca gmina chrześcijańska. Zamierzał dostać się jeszcze do Chin, lecz Bóg odwołał go do wieczności na wyspie Sancian koło Kantonu 3 grudnia 1559 r. Jest po św. Pawle apostole największym misjonarzem Kościoła katolickiego, patronem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary i apostołem Indii.

Faktycznie, aspekt przywiązywania się do krzesła - może się wydawać kontrowersyjny, myślę, jednak, że też trzeba wziąśc pod uwagę, że były to dopiero początki ĆD, św.Franciszek był bardzo młody, a co najważniejsze działo się to wiele lat temu - czy wiadomo czy na ówczesne czasy tak mocno odbiegało to od standardów? Może jakiś jezuita objaśni nam lepiej... Św. Franciszek Ksawery to jeden z moich ulubionych Świętych. Jego życiorys jest po prostu oszałamiający. Święty Franciszku Ksawery - módl się za nami !

Dzisiaj już nie pojmujemy, jak wielkie było pragnienie świętego z zamku Xavier, by ogień Bożej miłości objął cały świat! Święty Franciszku Ksawery, proszę, zapal ten ogień w duszy, którą Ci polecam.

Ćwiczenia duchowne św. Ignacego Loyoli rzeczywiście, przy dobrej woli ich odprawienia, dokonują przełomu w życiu. Św. Franciszku Ksawery, módl się za tych, którzy, jak Ty, odprawili trzydziestodniowe ćwiczenia duchowne, i za tych, którzy je podejmą, w nadziei spotkania Pana Jezusa Chrystusa..

 "Żeby wytrwać do końca na trwających godzinę pięciu medytacjach dziennie, przywiązywał się do krzesła."  To raczej chorobliwa próba wyznania wiary?

Kiedy się czyta teksty o świętych, to przez pryzmat własnej małości dostrzega się możliwość bycia wielkim.