O paraliżującym lęku z Radomia

Przypomniała mi się pewna historia z Radomiem w roli głównej:-) Mój znajomy jechał kiedyś pociągiem i do przedziału wsiadło dwóch chłopaków, okazało się że jechali na mecz. Wywiązała się rozmowa, o klubach, piłce itd. Ci dwaj byli nieźle obeznani w temacie. Wreszcie padło pytanie, którego najbardziej się obawiał: a ty skąd jesteś? Znajomy był z Radomia właśnie. Przez głowę przeleciało mu kilka myśli, odpowiedzieć tak, żeby nie zarobić w łepetynę, i co powiedzieć. Warszawa i okolice odpadały, bo ogólnie nie cieszyła się chyba sympatią (tak było kiedyś nie wiem jak jest teraz, średnio znam się na piłce), a więc kombinował tak, żeby się nie narazić, bo tamci nie zdradzili się skąd są i mógłby się nie wstrzelić. Powiedział, że z Rymanowa. Tamci odetchnęli z ulgą i powiedzieli: masz stary szczęście, dobrze nie jesteś z Radomia, Radom ma u nas przechlapane po ostatniej kolejce. Znajomy oblany zimnym potem wiedział, że Bóg nad nim czuwał:-):-)

Będę przyjaciółką. :)  Strach nie towarzyszy nam, gdy jesteśmy autentycznym SOBĄ a nie kimś udawanym na potrzeby zakładania maski i tworzenia wizerunku na zewnątrz, dla "świata".  Kiedy dając siebie zastanawiamy się czy ktoś nas oceni, jak nas oceni, a może pochwali, a może skrytykuje, to oddajemu mu swoją energię, oddajemy mu siebie samego zatracając swoją unikalność, tracąc swoją naturalność (wynik negatywny). Kiedy zaś skupiamy całą swoją uwagę na wsłuchanie się w drugiego człowieka czy (jak w nagraniu) na dotarcie do drugiego człowieka (zamiast na tym, co on o nas sobie pomyśli czy powie), to i do naszej energii dodajemy i do jego, bo to my mamy poczucie służy drugiemu, a drugi ma poczucie bycia wysłuchanym, zrozumianym czy należycie potraktowanym - a zatem tę energię mnożymy (wynik pozytywny). Miło prawda? :-) W nagraniu - fajnie wyszło z tą niedzielą - świetny przykład. Zawahał się Ksiądz przed oceną, prawda? Myśli: "nagrywam/pracuję w dzień święty, olaboga, co ludzie powiedzą", no i co - i tak bywa, w końcu czyni to Ksiądz z dobrą intencją dzielenia się i w służbie dla ludzi. Intencja jest najważniejsza, proszę o tym pamiętać, a strach zastąpić przygodą z autentycznym, naturalnym sobą. Jesteśmy unikalni, każdy jedyny w swoim rodzaju, nie ma drugiego takiego we wszechświecie. A maskom już podziękujemy, nie sprawdzają się. Pozdrawiam serdecznie. :-) 

To ojciec nawet w Radomiu był? To prawie jak podróż świętego Franciszka Ksawerego do Japonii:) Pozdrawiam wszystkich radomian, byłych i obecnych :)