To siódme "dzieło mocy" Jezusa. Bóg zawsze dokonuje wielkich rzeczy przez coś małego

Bóg zawsze dokonuje wielkich rzeczy przez coś małego. Wszystko, co czyni, ma charakter "sakramentalny", jest małym znakiem miłości: kęs chleba, belka krzyża, pusty grób. To, co małe nie narzuca się, nie wymusza niczego. Bóg daje człowiekowi wolność i swoją obecność.

Czytanie na dziś (28 października 2025)

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

Komentarz do Ewangelii (Łk 6,12-19)

Obraz: W święto apostołów Szymona i Judy Tadeusza towarzyszymy Jezusowi w Jego dziele zbawczym. Najpierw na górze, w czasie całonocnej modlitwy, w wyborze Dwunastu, pośród dużego pocztu uczniów i mnóstwa ludzi. Oczyma wyobraźni towarzyszę Panu w tym szczególnym momencie.

Myśl: Wybór i ustanowienie Dwunastu w Ewangelii św. Łukasza to siódme ‘dzieło mocy’ Jezusa. Dopełnia się w ten sposób dzieło ‘nowego stworzenia’. To świt ‘nowego świata – nowej ludzkości’. Dwunastu apostołów to niewielka grupa w stosunku do potrzeb całego świata, wszystkich ludzi, do których zostają posłani. Bóg jednak zawsze dokonuje wielkich rzeczy przez coś małego. Wszystko, co czyni ma charakter ‘sakramentalny’ – mały znak miłości (kęs chleba, belka krzyża, pusty grób) jest sakramentem, znakiem zbawienia. To, co małe nie narzuca się, nie wymusza niczego. Bóg daje człowiekowi wolność i ‘sakrament’ swojej obecności.

Emocja: Narodzeni z modlitwy Jezusa. Powołanie Dwunastu wypływa z nocnej modlitwy Pana. Z niej wypływa także powołanie całego Kościoła i każdego z nas osobiście. Każde powołanie jest zanurzone w relacji Jezusa z Ojcem. To przypomina o miłości Boga do każdego z nas i owocach powołania, jakich od każdego z nas oczekuje.

Wezwanie: Poproszę o łaskę trwania w miłości Boga i wierności tej misji, jaką On mi wyznaczył. Podziękuję za każdy znak, nawet najmniejszy – ‘sakramentalny’ – Jego bliskości i hojności.

Jubileusz 2025: Leon XIV w Dilexi te przypomina o zadziwiającym upodobaniu Boga. „W obowiązującym dziś modelu «sukcesu» i «prywatności» nie wydaje się sensowne inwestowanie, aby pozostający w tyle, słabi lub mniej uzdolnieni mogli znaleźć sobie drogę w życiu. Powraca zawsze to samo pytanie: czy mniej utalentowani nie są osobami ludzkimi? Czy słabi nie mają takiej samej co my godności? Czy ci, którzy urodzili się z mniejszymi możliwościami, są mniej warci jako istoty ludzkie i muszą jedynie ograniczać się do przetrwania?” (95) W refleksji zatrzymam się nad intuicjami, jakie Bóg mi teraz podsuwa.