Na dobranoc i dzień dobry - J 16, 29-33

Zapowiedź powtórnego przyjścia

Uczniowie rzekli do Jezusa: Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś.

Odpowiedział im Jezus: Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie - każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat.

Opowiadanie pt. "Wątpić w Boga, czy człowieka"

Z rabinem Hirszem znany dziennikarz rozmawiał o prześladowaniach Żydów przez nazistów podczas II Wojny Światowej. Odwieczny problem Holocaustu. - Jak można jeszcze wierzyć w Boga, po tym wszystkim co się stało z Żydami?

Odpowiedzią żydowskiego duszpasterza było kontr-pytanie: - A jak NIE MOŻNA wierzyć w Boga, po tym co się stało?

Refleksja

Nie powinniśmy być przerażeni tym, co przed nami. Nie wiemy bowiem, co nas czeka i nie ma co zawczasu się nastawiać w stosunku do tego, co będzie nam dane. Każdy dzień jest nam dany i zadany, stąd warto raczej przygotować się radosnym nastawieniem i duchem do tego, co będzie przed nami, niż w leku i bojaźni zastanawiać się nad tym co nieznane...

Jezus uczy nas, jak mamy podejść do tego, co jest ważne tu i teraz w naszej codzienności. Mimo, że jest w niej ucisk, to nie powinniśmy poddać się rozpaczy, która jest zanegowaniem miłości samego Boga. Jezus zaufał Ojcu do końca, mimo że po ludzku biorąc prowadziło to do - w ludzkim rozumieniu - porażki. Myślenie Boga jednak inne jest niż to nasze ludzkie. Dla Boga to co zysk, to strata, a to, co strata jest zyskiem…

3 pytania na dobranoc i dzień dobry

1. Czy jesteś przerażony tym, co przed Tobą?
2. Jak odkrywasz swój dzień jako dany i zadany przez Boga?
3. Czy rozpacz jest codziennością w Twoim życiu? Dlaczego?

I tak na koniec...

Chciałabym, by ktoś mnie czasem odwiedził, porozmawiał, przekonał, że pomimo absurdu codzienności najważniejszy jest fakt istnienia (Barbara Rosiek)