Zaskoczyła nas postawa Marty

"Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym". Uderzyła nas postawa Marty. Ta nieprawdopodobna pewność i wiara.

Marta nie zatrzymuje się na wyrzucaniu Jezusowi, że, jakby był, to by się tak nie stało - my chyba często tak dziś robimy. Zwłaszcza przy okazji wielkich nieszczęść, czy katastrof, kiedy słyszy się pytania gdzie jest Bóg skoro do tego dopuszcza. Marta dalej wierzy. Ona wręcz wie. Jest dla niej oczywiste, że jej brat zmartwychwstanie…

Czy dla mnie to też jest oczywiste?

Na odwiedzanym przez naszą rodzinę cmentarzu jest nagrobek z bardzo trafnym epitafium: "Tu oczekuje zmartwychwstania". Za każdym razem,  kiedy tam jesteśmy, przykuwa naszą uwagę, bo jest tak inny od popularnych, a niekoniecznie ujmujących chrześcijańską istotę śmierci: "Pozostał smutek i żal czy na zawsze w naszych sercach". Z tej krótkiej sentencji bije taka sama pewność w zmartwychwstanie, jak z wypowiedzi Marty.

Ale czy ja wierzę naprawdę w zmartwychwstanie ciała? Ostatnio poczuliśmy się jak wariaci, próbując tłumaczyć dzieciom, że owszem zmarli grzebani są w grobach, ale wraz z Dniem Sądu Ostatecznego powstaną. Ta rozmowa uświadomiła nam,  że nie jest to kit, bajeczka, ale prawda. Wyznajemy ją podczas każdej Eucharystii w Credo. To jest obietnica Boga, a dla Niego nie ma rzeczy niemożliwych, nawet jeśli one nie mieszczą się w naszych jakże ograniczonych umysłach.

Na stronie czytajslowo.dominikanie.pl znajdziesz wszystkie rozważania z cyklu Czytaj Słowo. Codziennie 3 różne komentarze do fragmentów Ewangelii św. Jana.