Kapłaństwo - czy księża są potrzebni?

Chrześcijanie są przekonani, że Bóg pragnie wspólnoty ludzkiej. Wierzą, że sam tworzy wspólnotę, daje jej początek. Najpierw wyprowadził naród izraelski z Egiptu i pozostał mu wiernym towarzyszem, a później przez Jezusa Chrystusa wprowadził na drogę zbawienia nowy lud Boży - Kościół. Właściwością tej wspólnoty, która odróżnia ją od każdej innej, jest wiara w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa.

Kościół w służbie zbawienia

Mówiąc o wspólnocie Kościoła należy pamiętać, że nie istnieje ona sama dla siebie, lecz służy ogłoszonemu i zapoczątkowanemu na ziemi przez Jezusa Chrystusa Królestwu Bożemu. Z tych powodów Kościół nie jest organizacją podobną do innych związków. Chrześcijanie wierzą: Kościół żyje Duchem Bożym i jest Jego dziełem. Kościół najwyraźniej przedstawia się wówczas, gdy jako wspólnota zebrana z wielu narodów, zjednoczona działaniem Ducha Świętego, ożywiona darami zbawienia: Słowem i Ciałem Chrystusa zbiera się u Stołu wokół Zmartwychwstałego Pana. Sprawowanie Eucharystii wiąże oba te elementy: Żywy Jezus Chrystus objawia się w swoim Słowie i Chlebie eucharystycznym. Są to Boże dary zbawienia udzielane mocą Ducha Świętego. On też powoduje, że wzrasta wspólnota zbawionych. Dary te są ofiarowane i powierzone Kościołowi, jako zaproszenie dla wszystkich ludzi, aby mieli udział we wspólnocie zbawionych.

Więcej na temat Katechizmu Kościoła Katolickiego

w dziale "Pytania o wiarę" - tutaj

Służba Kościoła niosącego światu zbawienie przybiera bardzo różne postaci. Obejmuje zarówno sprawy codziennego życia, jak też rozwoju wewnętrznego, duchowego, w tym także życia z Bogiem. Troska ta potwierdza rozumienie zawiązanej w sakramencie chrztu świętego przynależności do Jezusa Chrystusa. Wprawdzie dzielenie się dobrą nowiną o przyniesionym światu przez Jezusa Chrystusa darze zbawienia spoczywa na wszystkich wierzących - ochrzczonych, to jednak do jego wypełniania zobowiązani są wszyscy piastujący w Kościele urzędy. Swą służbę, której istotą jest wielbienie i oddawanie czci Bogu mają spełniać przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie w jedności Ducha Świętego żyjącego i działającego w Kościele. Uczestnictwo w misji Chrystusa nazywane jest udziałem w kapłaństwie Chrystusa.

Przyłączeni do Chrystusa Kapłana

Nazywając Chrystusa Kapłanem podkreślamy, że jest On jedynym i prawdziwym Pośrednikiem między niebem a ziemią, między Bogiem a człowiekiem. W tym jedynym i niepowtarzalnym kapłaństwie Jezusa Chrystusa uczestniczą wierzący. Z racji przyjętego sakramentu chrztu uczestniczą w tak zwanym kapłaństwie wspólnym, a z racji ustanowionego przez Chrystusa sakramentu święceń w trzystopniowym kapłaństwem urzędowym - zwanym też hierarchicznym. W sakramencie tym Chrystus mocą Ducha Świętego uzdalnia do wykonywania w imię Chrystusa "świętej władzy" polegającej na głoszeniu słowa Bożego, przywracaniu jedności z Bogiem poprzez składanie ofiar i modlitwę, szczególnie zaś przez uobecnianie Jego ofiary krzyżowej podczas sprawowania Eucharystii. Otrzymana godność i władza domagają się, by ci, którzy ją otrzymują byli upodobnieni do Chrystusa, który z miłości oddał się w służbę wszystkich.

Sakramenty kapłaństwa i małżeństwa nazwane są sakramentami w służbie komunii i posłania wiernych. Nie znaczy to jednak, że wypełnianie swego posłannictwa Jezus powierzył jedynie wybranym osobom. W posłannictwie tym uczestniczy każdy ochrzczony, jako że w sakramencie chrztu otrzymał nie tylko powołanie, ale też specjalne "charyzmaty" - uzdolnienia, by we właściwy sobie sposób przyłączyć się do Jezusa zbawiającego nasz świat. Świadomość tego wybrania pozwala zrozumieć, jak ważną jest służba chrześcijańska Chrystusowi w drugim, potrzebującym miłości człowieku. Wynika z tego, że odpowiedzialność za przyłączenie się do Niego w wypełnianiu tego Jego posłannictwa spoczywa na wszystkich ochrzczonych. Dlatego też im poszczególni członkowie Kościoła lepiej rozpoznają swe powołanie, tym bardziej dojrzale będą uczestniczyć w wypełnianiu Jezusowej misji zbawiania świata.

Dla chrześcijanina żyjącego wiarą w Jezusa i wiarą w założony przez Niego Kościół nie może zatem być obojętne to, czym żyje i w jaki sposób żyje Kościół. Nie może przechodzić też obojętnie obok pytania o swój udział w życiu Kościoła i jego służbie Chrystusowi i ludziom. Sprawy te wymagają refleksji nad własnym zaangażowaniem w służbę wspólnoty. Dlaczego by nie warto bardziej zaangażować się w służbę ludzi, z którymi przychodzi mi codziennie żyć?

Słowniczek najważniejszych pojęć