Trzeba miłość budować na skale

(por. Mt 7, 21. 24-29)

"Trzeba miłość budować na skale,

swoje szczęście oprzeć o głaz,

gdy w godzinę złą

wiatr powieje prosto w dom

dom na skale będzie stać, mocno stać".

Drodzy nowożeńcy w otoczeniu rodziny, przyjaciele i mili goście!

Oto jest dzień, który dał nam Pan. Oto wreszcie nadszedł ten dzień upragniony, wymarzony, dzień radości i wesela. W otocze­niu bliskich wam osób: rodziny i przyjaciół, będziecie sobie na­wzajem wyznawać i przyrzekać miłość, wierność i uczciwość. aż do śmierci. Cel zostanie osiągnięty.

Ale poza tą radością, poza patosem życzeń, łez, kwiatów, poza białą suknią i marszem Mendelssohna, ten dzień ma także inną, głęboką treść. Oto dzień, który coś kończy i coś zaczyna. Kończy okres młodości i narzeczeństwa, okres niezapomnianych spotkań i olśnień, może odejść i powrotów, okres wzajemnego poznawa­nia i zaufania, okres dojrzewania do podjęcia decyzji bycia razem. A otwiera nową drogę, nowy zaczarowany świat. Jest dniem startu rozpoczynającym ludzką i chrześcijańską nową przygodę, wielką i odpowiedzialną przygodę mającą spełnić oczekiwania Stwórcy. Tę drogę trzeba zaczynać solidnie od zaraz.

Przeczytana przed chwilą Ewangelia ukazuje nam dwa prze­ciwstawne obrazy: obraz domu zbudowanego na skale, którego nie zniszczyły potoki i burze oraz obraz domu zbudowanego na piasku - bez fundamentów, którego upadek był wielki.

Tą budowlą jest wasze małżeństwo, które dzisiaj zawiera­cie. Jak będziecie budować - od was zależy. Jeżeli chcecie, aby ten nowopowstający dom był trwały i mocny, musicie pamiętać o dwóch warunkach. Po pierwsze dom musi być zbudowany na skale, na mocnym fundamencie, a tą skałą jest Jezus Chrystus.

Sobór Watykański II mówiąc o małżeństwie w Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym zaznacza -Jezus Chrystus, "Zbawca ludzi i Oblubieniec Kościoła. pozo­staje nadal z nimi po to, aby jak On sam umiłował Kościół i wy­dał za niego siebie samego, tak też i małżonkowie we wzajemnym oddaniu kochali się nawzajem z nieustanną wiernością" (nr 48).

Drodzy nowożeńcy! Chrystus błogosławi dzisiaj waszemu małżeństwu, pragnie pozostać z wami i chce wam ciągle towarzy­szyć. Jego obecność jest gwarancją waszej wytrwałości w wier­ności. Chrystus chce być z wami po to, aby obdarzać was łaską wierności na wzór swojej wierności do Kościoła, której dał świa­dectwo od Wcielenia aż po Krzyż. Wasze sakramentalne "tak", które za chwilę wypowiecie zobowiązuje was do wysiłku i ofiary w celu przyjęcia drugiej osoby i innych osób, aby wspólnie odbyć tę wędrówkę przez ziemię bez względu na powstające trudności i kłopoty.

Drugim warunkiem wytrwałości jest konieczność pełnienia woli Bożej. Mówi bowiem Ewangelista Mateusz: "nie każdy, który Mi mówi: «Panie, Panie!», wejdzie do królestwa niebieskie­go, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie" (Mt 7, 21). Czyli trzeba słuchać słowa Bożego i wypełniać je. Nie wystarczy znać przykazania - trzeba nimi żyć. Jeżeli będziecie o tym pamiętać i modlitwą wypraszać sobie miłość trwałą, wasz dom solidnie zbudowany na skale nie runie pośród nieuniknio­nych życiowych burz.

Życzę wam, abyście rozpoczynając z Chrystusem wspólne ży­cie, wspólne budowanie nigdy o Nim nie zapomnieli, aby On nie musiał dobijać się do waszych drzwi, ale by był waszym najlep­szym Przyjacielem i Ojcem. Aby stale towarzyszył wam w drodze, tak jak towarzyszył uczniom idącym do Emaus, byście go rozpo­znawali po "łamaniu chleba" i odnajdowali w sakramencie pojed­nania, by zawsze był obecny w waszych sercach i pośród was.

"Na to wasze budowanie,

Boże połóż wszechmocną dłoń.

Kto Ci ufa Panie, mocny jest jak granit,

i szczęśliwie zbuduje dom.

Nie wiesz, co przyniesie życie,

za godzinę, za dzień, za rok.

Ale wiedz to jedno, Bóg jest Skałą wierną,

nie odstępuj od Niego na krok".