Lekarze wydali wyrok na nasze dziecko [ŚWIADECTWO]

W czerwcu 2011 roku dowiedziałam się, że po raz drugi zostanę mamą. Cieszyłam się, choć równocześnie "bałam się" kolejnego dziecka, gdyż starszy syn miał dopiero niespełna 1,5 roku.

Wszystko było ok, aż do badania USG w 13 tygodniu ciąży kiedy okazało się, że dziecko ma przezierność karkową 5,4 mm - jest to co prawda tylko czynnik statystyczny, o którym te kilka lat temu wiedziano na pewno mniej niż teraz. Jednak wówczas to był wyrok. Statystycznie nasze dziecko miało umrzeć przed planowanym terminem porodu lub być ciężko chore.

Słyszałam różne opinie lekarzy, że dziecko pewnie urodzi się chore albo w ogóle nie urodzi się żywe, że powinnam wykonać amniopunkcję i wiedzieć co jest dziecku (inwazyjne badanie mogące dodatkowo zagrozić życiu dziecka i nie dające pewnej informacji o tym na co dziecko może być chore lub zdrowe - zdarzają się fałszywe dodadnie rozpoznania jak i odwrotnie).

Słyszałam też pytanie czy na pewno chce urodzić TO dziecko - chciałam! Chciałam nawet jeśli miałoby mieć zespół Downa, który m.in. podejrzewano - jako jedno z bardziej optymistycznych podejrzeń, czy inną nieuleczalną chorobę.

Tymczasem myśl, że mogłabym jeszcze zaszkodzić mojemu dziecku, nawet choremu, ale DZIECKU nie pozwalała mi na wykonanie żadnych kroków mogących zagrozić jego bezpieczeństwu. Wszystkie swoje decyzje konsultowałam z lekarzem prowadzącym ciąże i zawsze pytałam o dobro dziecka. Dzięki Pani doktor miałam rzeczowe informację o stanie dziecka i nigdy nie byłam nakłaniania do wykonywania badań zagrożającym jego życiu i zdrowiu.

Były to dla nas z mężem jedne z najtrudniejszych miesięcy w życiu. Każde badanie USG, a było ich wiele, było chwilą grozy, ale i nadziei. Do dnia porodu nie wiedzieliśmy, czy córka będzie zdrowa.

Życie i zdrowie naszego dziecka oddaliśmy w opiece Matki Najświętszej i św. Jana Pawła II. Modliliśmy się o cud. 22.01.2012 roku nasza córka Anna Maria urodziła się zdrowa:)

Chwała Panu!