To ważne, by znaleźć w ciągu dnia kilka minut i wyjść "na pustynię", doświadczyć samotności

Są rzeczy, nawet trudne, które nas ciekawią, przyciągają uwagę, a nawet pociągają. To wielka umiejętność duchowa być na tyle wolnym, aby pójść za tym, co mnie inspiruje, choć wymaga odwagi i wysiłku.

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w pałacach królewskich przebywają ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach. Ale coście wyszli zobaczyć? Proroka? Tak, mówię wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: Oto posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana. Lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on». I cały lud, który Go słuchał, nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.

Komentarz do Ewangelii (15 grudnia 2022)

Obraz: Jezus daje świadectwo o Janie Chrzcicielu. Chrystus jest w Judei, niedawno wskrzesił młodzieńca z Nain i uczynił wiele cudów. Jan Chrzciciel jest w więzieniu, a mimo to Jezus mówi o nim, że jest największym „narodzonym z niewiast”. Przysłucham się Jego słowom.

Myśl: Jezus mówi do tych, którzy „wyszli na pustynię”. Nie pozostali w domu, dowiadując się tylko, co się działo. Kto idzie za Janem Chrzcicielem, będzie w stanie przyjąć potem Chrystusa. Jak on wyjdzie na pustkowie, uzna swój grzech, przyjmie wezwanie do nawrócenia, ogołoci się ze światowości i przyjmie chrzest. To jest jak zapowiedź nowego Exodusu – wyjście z niewoli, przejście przez pustynię, by dotrzeć do ziemi obiecanej. To jest droga janowa, którą musi przejść każdy uczeń Chrystusa.

Emocja: Ciekawość. Są rzeczy, nawet trudne, które nas ciekawią, przyciągają uwagę, a nawet pociągają. To wielka umiejętność duchowa być na tyle wolnym, aby pójść za tym, co mnie inspiruje, choć wymaga odwagi i wysiłku.

Wezwanie: Poproszę o łaskę przyjmowania zaproszenia do nawrócenia i pokuty. Podziękuję za otwarte ręce Jezusa, które przyjmują grzeszników.

Zadanie adwentowe: Postaram się w trakcie dnia znaleźć kilka minut, by "wyjść na pustynię", pobyć w ciszy sam na sam. Może to być krótka wizyta w kościele, chwila samotności na mieście lub w domu. Ważne, by to był świadomy wybór.