W argumentacji zastosowanej przez duchownego można dostrzec myślenie nie ewangeliczne, lecz ideologiczne. To pułapka.
Coraz częściej słychać wołanie o poważną rozmowę w Kościele w Polsce. Problem w tym, czy jeszcze jesteśmy w stanie rozmawiać, czy już tylko bluzgać. Nawet w sprawie wyglądu wnętrza pojedynczej świątyni.
Publiczne rozliczanie przez proboszcza zbiórki datków składanych przez parafian jest dzisiaj dość powszechnie oczekiwane. Chcemy przejrzystości w Kościele także w sferze dóbr materialnych i finansów. Jednak gdy staje się to okazją do „rozliczania” parafian z ofiarności, pojawiają się bardzo poważne pytania wykraczające daleko poza kwestie pieniężne.
Dekret papieża Franciszka znoszący tajemnicę papieską w sprawach dotyczących nadużyć wobec nieletnich, przemocy na tle seksualnym oraz pornografii dziecięcej wielu komentowało w kategoriach sensacji. W rzeczywistości jest on elementem żmudnej zmiany dokonującej się w Kościele. Zmiany, o której Franciszek mówił m. in. w dorocznym przemówieniu do Kurii Rzymskiej. Zmiany mentalności.
Znany paulin nie zaprzestał publicznej aktywności po upomnieniu. Emocje wywołane jego działalnością rozgrzały do czerwoności nie tylko internetowe serwisy. Powiększał się też zamęt spowodowany zarówno jego postawą, jak i treściami, które upowszechniał.
Z jego ewentualną kandydaturą wiążą się bardzo poważne pytania dotyczące Kościoła i polityki. Niezależnie od tego, czy Szymon Hołownia zdecyduje się kandydować na Prezydenta RP, trzeba znać odpowiedzi.
Jeśli tak dalej pójdzie, być może trzeba będzie próbować zastrzegać w sądzie treści i przedmioty związane z wiarą Kościoła, aby chronić je przed instrumentalnym wykorzystaniem przez polityków.
Wokół Synodu Biskupów dla Amazonii można dostrzec więcej emocji niż spokojnego namysłu i konstruktywnej refleksji. To niedobrze, bo tam nie prowadzi się kurtuazyjnych pogaduszek o pogodzie.
Gdy w przestrzeni Kościoła zaczynają padać nazwy konkretnych partii politycznych, wszystko jedno, czy w pozytywnym, czy w negatywnym kontekście, powinien się odezwać dzwonek alarmowy. Bo stanowisko Kościoła wobec nich wszystkich jest jasne i precyzyjne.
Pierwszy raz od dłuższego czasu na spotkaniu polskich rektorów wyższych seminariów duchownych nie podano do publicznej wiadomości liczby nowych kandydatów do kapłaństwa. Dlaczego tak się stało? - zastanawia się ks. Artur Stopka.
Wzajemne relacje religii i polityki nie są tajemnicą. Łatwo w nich jednak o nadużycia. Dlatego tak istotne są intencje inicjatorów religijnych działań splecionych z polityką.
Czy w Kościele możliwa jest tzw. wewnętrzna emigracja? Doświadczenie części polskich katolików dowodzi, że tak. Niestety tak.
Co powinien zrobić Kościół w sytuacji, gdy poszukujący doświadczeń religijnych ludzie zaczynają licznie przybywać do jakiegoś miejsca, niejednokrotnie pod wpływem nieprawdziwych informacji na jego temat?
Gdy popularny, aktywny w mediach ksiądz ogłasza, że rezygnuje z dalszego pełnienia posługi kapłańskiej, efekty jego dotychczasowej działalności mogą zniknąć (gdy je sam usunie), ale nie muszą. Jeśli nadal są dostępne, pojawia się problem.
Można odnieść wrażenie, że aktywność Kościoła na polu ideologii jest czymś oczywistym i pożądanym. W rzeczywistości nie jest to wcale takie oczywiste.
Mamy w Polsce do czynienia z nasileniem działań w różnym stopniu uderzających w Kościół, w ważne dla niego wartości i symbole, a także w konkretnych ludzi. Każde z tych działań wymaga odpowiedniej, właściwej reakcji. Ani za mocnej, ani za słabej.
Na pogorszenie opinii mogły np. wpłynąć nieprecyzyjne i emocjonalne wypowiedzi przedstawicieli Kościoła w Polsce w tak delikatnych i drażliwych kwestiach, jak LGBT. Zbyt łatwo zacierała się w niektórych z nich różnica między grzechem a grzesznikiem.
Śmierć Vincenta Lamberta jest poważnym ostrzeżeniem cywilizacyjnym. Pokazuje, do czego prowadzi dawanie komukolwiek prawa do decydowania o wartości życia konkretnego człowieka.
Funkcjonowanie Kościoła oparte jest na wielostronnym zaufaniu. Jeśli ktoś je świadomie narusza, stanowi poważne zagrożenie.
Duchowny w Internecie nie przestaje być księdzem. To co tam umieszcza, także sposób, w jaki to robi, jak się zachowuje, idzie nie tylko na jego prywatne konto, ale także na konto całego Kościoła.
{{ article.description }}