Celina

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, które etymologicznie łączy się z wyrazem caelum 'niebo'. Obok formy Celina (Caelina) istnieje też forma Caelia oraz imiona męskie: Celinus (Caelinus) i Caelius.

W Polsce jest to imię rzadkie. Częściej pojawia się od wieku XIX pod wpływem francuskim w warstwach inteligenckich.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Caelina, Caelia, ang. Celine, Celia, fr. Céline, wł. Celina, Cele.

W repertoriach hagiograficznych spotkać można dwie święte opatrzone tym imieniem. W gruncie rzeczy chodzi o tę samą postać, którą tu prezentujemy:

Celina (Cilinia, Caelinia), matka św. Remigiusza, biskupa Reims. Wspomina ją Wenancjusz Fortunat w życiorysie jej syna. Zmarła po r. 458. Ślady jej kultu w Reims i Laon są dość liczne. Baroniusz wpisał ją do martyrologium pod dniem 21 października. W tym samym terminie w niektórych martyrologiach widniała święta tego samego imienia, czczona w Meaux. Wedle wiadomości pochodzących dopiero z XI w., miała być towarzyszką św. Genowefy, tak że data jej śmierci przypadałaby na krótko przed r. 531. Istniał pod jej wezwaniem benedyktyński klasztor w tym mieście. W rzeczy samej patronką klasztoru była matka św. Remigiusza, którą później legenda uczyniła odrębną postacią, lokalną świętą.