Imiona świętych

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, które etymologicznie łączy się z wyrazem caelum 'niebo'. Obok formy Celina (Caelina) istnieje też forma Caelia oraz imiona męskie: Celinus (Caelinus) i Caelius. W Polsce jest to imię rzadkie. Częściej pojawia się od wieku XIX pod wpływem francuskim w warstwach inteligenckich. Odpowiedniki...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego. W literaturze występuje w postaci Caesarius. Formalnie zostało ono utworzone od imienia Caesar za pomocą sufiksu -ius, który tworzył nomina gentilicia lub przymiotniki oznaczające przynależność i pochodzenie. Imię Caesar ma etymologię do dziś nie wyjaśnioną. W archaicznej...

Imię złożone pochodzenia germańskiego. W części pierwszej występuje element geb- (od geben 'dać, dawać, ofiarowywać'), a w drugiej -hard / -hart 'mocny, silny, odważny, trwały'. W Polsce notowane od XIII w. w formach: Gebhard (1244), Gebard (1208), Gebehard (1139), Gebherd. Odpowiedniki obcojęz.:...

Jest to imię męskie pochodzenia semickiego, teoforyczne, hebr. (Jehoszafat), oznaczające "Bóg osądził"; jego synonimem jest imię Abidan. W Polsce była w użyciu również forma Józefat lub Józafat, powstała przez pomieszanie Jozafata z Józefem. Do pewnej popularności tego imienia w Polsce przyczynił się...

Jest to imię hebrajskie, złożone z Jo (skrót z Jeho, Jahwe 'Bóg') i z czasownika jasaf 'przydać'. Joseph lub Jehoseph znaczy 'niech pomnoży Bóg (domyślnie) dobra' albo 'niech przyda Pan (drugiego syna)'. Należy więc ono do grupy imion teoforycznych (zawiera element Jeho 'Bóg'). W Polsce jest to bardzo...

Jest to imię pochodzenia greckiego, wywodzące się od pospolitego słowa margarit-s 'perła' (por. wł. Gemma). W Polsce jest to jedno z najbardziej popularnych imion żeńskich od czasów średniowiecznych. Poświadczone w formach: Małgorzata (1422), Małgorzeta (1387), Margorzata (1410) Margarzeta, Margarzęta,...

Jest to imię późnołacińskie o niejasnej etymologii. Pierwotnie było to tzw. adnomen pochodzenia barbarzyńskiego, może afrykańskiego. Może też jednak pochodzić od późnołacińskiego (z greki) monica 'samotna' albo 'mniszka'. Imię znane jako należące do matki św. Augustyna. W Polsce poświadczone jest od...

Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Rufus, ang. Ruff, fr. Rufus, Ruf, wł. Rufo, Ruffo. W zapisach hagiograficznych widnieje około dwunastu świętych tego imienia. Nie ośmielamy się podawać liczby dokładniejszej, bo Rufus często występuje zamiennie z omawianym powyżej Rufinem. Nie o wszystkich też należy...

Zlatynizowana forma germańskiego imienia złożonego z członów: theud-/diot- 'lud, naród, plemię' i -haris/-charis 'wojsko'. Czasem utożsamiano je z greckim Teodorem. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Theudarius, Theuderius, ang., niem. Theodarius, Theoderis.