Dalej ani rusz - jąkanie się u dzieci

Patryk, mając pięć lat, zaczął się jąkać. Stopniowo, tak że rodzice na razie nie martwili się. Ale po jakimś czasie zorientowali się, że Patrykowi mówienie szło coraz trudniej. Powtarzał całe części zdań, np. „Ja wtedy... ja wtedy... ja wtedy wziąłem torbę!", i słowa: „Ja, ja, ja tego nie... ". Raz po raz przeciągał spółgłoski: „ Ggg-dyjjja, ttto...". Wtedy rodzice poszli do lekarza specjalisty.

Między trzecim a piątym rokiem życia pojawiają się niepłynności uwarunkowane procesem rozwojowym. Należy do nich jąkanie się o podłożu rozwojowym, które występuje u dzieci około czwartego roku życia, a objawia się w powtarzaniu słów, naśladowaniu i rozciąganiu dźwięków, jak i przerwami w mówieniu.

Jąkanie rzeczywiste i jąkanie o podłożu rozwojowym

Rozwojowe jąkanie wyraża się powtarzaniem części zdań i słów, przeciąganiem początkowych głosek. Albo dziecko przerywa nagle w środku zdania i zaczyna od nowa. Gdyby jąkanie się uwarunkowane rozwojowo miało potrwać dłużej, to lekarz specjalista może wykryć rzeczywiste jąkanie się w fazie początkowej.

W przypadku prawdziwego jąkania dziecko boi się mówić. Dochodzi do trwałej postawy unikania. Napięcia są widoczne w całym ciele - dziecko dygoce, usta drgają. Nie występuje kontakt wzrokowy ze słuchaczem. W przypadku chronicznego jąkania się dziecko ma świadomość, że jest to wada. Powtarza sylaby, przy czym zwiększa tempo mówienia. Rozciąganie zgłosek trwa więcej niż jedną minutę. Gdy dziecko zatrzymuje się na głosce, nie może mówić dalej albo mówi z dużym wysiłkiem.

Przyczyny jąkania się są przebadane bardzo niewystarczająco. Wrodzone skłonności grają tak samo dużą rolę jak konstrukcja psychiczna. Wiele opóźnień i zaburzeń w mówieniu uwarunkowanych rozwojowo, jak również jąkanie się, nie oznacza braku inteligencji!

Co mogą zrobić rodzice

• Obserwować sytuacje, w których jąkanie nie pojawia się i sprzyjać ich powstawaniu.
• Stwarzać okazje do rozmowy, żeby podsycać chęć do mówienia.
• Zwracać większą uwagę na treść wiadomości, które dziecko przekazuje, niż na ich formę.
• Koniecznie utrzymywać kontakt wzrokowy z jąkającym się dzieckiem.
• I na koniec: akceptować dziecko takim, jakie jest.