Jak rozwiązywać spory między rodzeństwem

Nie ma lepszego pola do nauki relacji społecznych niż rodzeństwo. Dziecko uczy się wówczas przebojowości i kompromisu, dostosowania do hierarchii ważności i znoszenia drugiej osoby, mimo rozmaitych zakłóceń.

Jeszcze wieczorem czuje się zranione przez starszego brata, który znowu uważa, że wszystko wie najlepiej, ale już następnego dnia jest zadowolone, że brat stanął w jego obronie wobec grupy przyjaciół. Także zazdrość o młodszą siostrę mija, gdy tylko mama odchodzi, a małą trzeba pocieszyć.

Gdy rodzice zaburzają hierarchię ważności pomiędzy rodzeństwem, a zamianie ulega ich miejsce, lub gdy wszystkie dzieci są traktowane jakby były na tym samym poziomie, wówczas dochodzi do niepotrzebnych spięć.

Trzeba przestrzegać hierarchii, niezależnie od płci, zdolności lub choroby. Dodajmy w tym miejscu, że hierarchia stoi na straży sprawiedliwości jedynie wówczas, gdy została ustalona na podstawie kolejności narodzin. Każdemu z rodzeństwa przypisane są inne prawa i obowiązki. Logiczne, że starsze dzieci mają więcej obowiązków niż młodsze, ale też więcej prawa do samodzielności.

Czy rodzice powinni ingerować, gdy rodzeństwo kłóci się ze sobą lub walczy? Pytanie to pada niemal w każdej dyskusji. Moja odpowiedź brzmi: najpierw rodzice powinni ustalić reguły prowadzenia uczciwej walki. Najlepiej nadaje się do tego ojciec, który jako mężczyzna lepiej zna się na sportowych regułach.

Do rodzinnych zasad niech należą na przykład takie: walczący nie używają broni ani nie przeszkadzają starszym dzieciom, które nie biorą udziału w konflikcie, itp. Gdy rodzice przekonają się, że dzieci przyswoiły określone zasady postępowania, nie powinni się więcej mieszać do ich sporów.

Więcej w książce: O miłości która daje wsparcie - Jirina Prekop