Nie wierz sloganom o śmierci i żałobie

Bądź czujny, gdyż możesz znajdywać się pod wpływem nieprawdziwych treści dotyczących żałoby, które biorą początek w opinii społeczeństwa, znajomych lub nawet w tobie samym.

Zarówno wprost, jak i w bardziej zawoalowany sposób, mogą dochodzić do ciebie następujące przekonania:

"Czas leczy rany".

Czas sam w sobie nic nie uleczy. Jedynie to, co ty z czasem uczynisz, może umożliwić uzdrowienie.

"Jeśli zaczniesz płakać, możesz nigdy nie przestać".

Na pewno przestaniesz płakać. Nikt przecież nie może płakać na zawsze!.

"Powinieneś cały czas czymś się zajmować, żeby pomóc sobie zapomnieć".

Przechodzenie przez żałobę oznacza wspominanie, odczuwanie i następnie ulgę. A to wymaga czasu.

"Ludzie wierzący w Boga nie muszą cierpieć żałoby po śmierci ukochanych".

Bóg nas rozumie i razem z nami cierpi.

"Jeśli pozwalasz sobie na rozrywki, to brak ci szacunku dla swego zmarłego".

Ponowne odzyskanie radości w życiu jest jak złożenie hołdu swemu współmałżonkowi, który odszedł. Na to też w pełni zasługujesz.

"Owdowiała osoba jest zagrożeniem dla małżeństw jej przyjaciół".

Jeśli sam nie masz złych zamiarów wobec nikogo, zdanie to ma pozór prawdy jedynie w ich umysłach i jest ich problemem.

"Do tego czasu powinieneś już powrócić do normalności".

Nie ma dwóch jednakowych doświadczeń żałoby. Jesteś niepowtarzalną osobą i musisz przeżyć żałobę w swój własny sposób i w swoim czasie. Nie możesz też nigdy powrócić do "normalności". Budujesz nowe życie.

"Bądź silny ze względu na dzieci".

Dzieci powinny widzieć coś z twej żałoby. Daje im to prawo do okazania ich własnego bólu i rozmowy na ten temat. Pozwolenie sobie na czas dzielenia się swą żałobą ze wspierającymi cię przyjaciółmi, umożliwi ci stawanie się rodzicem, który lepiej udziela wsparcia dzieciom.

"Unikam bólu, jeśli nie przeżywam żałoby".

Prawdopodobnie największy ból pochodzi z powstrzymywania swej żałoby. Dziel się swą żałobą z tymi, którzy się o ciebie troszczą.

Więcej w książce: Jak sobie poradzić ze śmiercią współmałżonka - Marta Felber