To jeden z najmocniejszych wpisów o aborcji

(-)

Analiza tzw. prawa do abocji Cechą prawa jest to, że nie szkodzi (Lex non nocet). Z formuły Marshala "Lex dubia non obligat" i formuły Radbrucha wynika istota filozofii prawa. Abort nie jest prawem, ponieważ szkodzi. Szkodzi przedmiotowi abortu (zabijany jest człowiek). Ontogeneza obejmuje człowieka od poczęcia do jego osobniczej śmierci. Ustawy aborcyjne nie spełniają wymogów prawa są zatem ustawami pozaprawnymi, stosowanie ich w praktyce jest przestępstwem, ponieważ narusza prawo naturalne do życia człowieka. Prawo do życia wypływa z logiki. Ja szanuję twoje życie, ty uszanuj moje. Naruszanie tego prawa  jest nie tylko aktem skierowanym przeciwko logice ale i człowiekowi jako podmiotowi prawa.

Argumenty religijne przeciw aborcji nie przekonują mnie. Przekonuje mnie natomiast fakt narodzin nowego bytu ludzkiego, który posiada swój ściśle określony czas. Genetyka molekularna stwierdza, że ontogeneza  organizmu homo sapiens rozpoczyna się od komórki diploidalnej a kończy się śmiercią w wieku starczym, gdy organizm ten będzie rozwijał się prawidłowo zodnie z procesem rozwoju zakodowanym w DNA. Narodziny człowieka to nie moment jego klinicznych narodzin, gdzie  dziecko, żyje już wcześniej 9 miesięcy, lecz narodziny to moment  kopulacji gamet( poczęcia). Poczęcie to godzina 00, to moment powstania nowej osoby ludzkiej (jej narodzin), gdy obie komórki matki i ojca każda z połową liczbą chromosomów połączy się dając łącznie 46 chromosomów nowej jednostce ludzkiej ( mówiąc językiem  biologii: nowemu osobnikowi homo sapiens). Osoba ta dysponuje pełnym wyposażeniem kodu genetycznego( DNA), który rozpoczyna swoją realizację przemian i tak już będzie trwał ten proces aż do śmierci danej osoby. Przez pojęcie osoby należy rozumieć  rozumną naturę danej istoty, podlegającą przemianom psychobiologicznym i duchowym. Rozpoczynamy życie jako pojedyncza diploidalna komórka a kończymy życie jako biologiczny osobnik wielokomórkowy. Struktura kwasu deoksyrybonukleinowego zawartego w komórce diploidalnej jest tożsama ze strukturą kwasu u tego samego osobnika będącego w stadium starości. Struktura ta stanowi dowód tożsamości danego osobnika i jest dowodem istnienia infinityzmu organizmu danej jednostki ludzkiej. Każdy człowiek posiada inną strukturę DNA tak jak posiada  linie papilarne, które go odróżniają od innych osób w ramach struktury przynależnej gatunkowi homo sapiens. Żeby było jaśniej: komórka diploidalna którą jest cały osobnik  homo sapiens, komórka osobnika homo sapiens będącego w stadium rozwojowym dziecka, komórka tegoż osobnika jako starca są genetycznie tożsame. Mamy do czynienia z ciągłością bytu ludzkiego danego osobnika od chwili poczęcia aż do śmierci.

Ja wolałabym się urodzić i umrzeć w ramionach tych którzy mnie kochają. 

aga1 naiwne myślenie. Cierpienie bez świadomości odczuwania miłości ... wyrażasz swoje zdanie z pozycji osoby świadomej i posiadającej doświadczenia życia. To coś odmiennego od noworodka czującego ból. 

A ból i cierpienie abortowanego dziecka nie istnieje, czy tak? Jezeli aga1 myśli naiwnie, to jak nazwać Twoje myslenie? Schizofrenia??

Większość naukowców zajmujących się rozwojem płodowym jest zgodnych, że odczuwanie bólu przez płód przed siódmym miesiącem ciąży jest wysoce nieprawdopodobne. Przed upływem siódmego miesiąca ciąży płód znajduje się w stanie stałego braku przytomności, przypominającego sen lub narkozę oraz, że jest widoczne, że połączenia nerwowe z korą mózgową są nierozwinięte, a ponieważ większość neurochirurgów wierzy, że kora mózgowa jest niezbędna do odczuwania bólu, można wnioskować, że płód nie może odczuwać żadnego bólu do tej fazy rozwoju. (za Wikipedia) Moje myślenie nazwij rozumnym w przeciwieństwie do Twojego myślenia jako fanatycznie zindoktrynowanego oraz bez jakiejkoliwek WIEDZY. 

Ja też

To było do Agnieszki

Marta. Ludzie robią aborcje chorych płodów, żeby umniejszyć swoje własne cierpienie a nie żeby zmniejszyć cierpienie dziecka. Nikt nie chce patrzeć na śmierć własnego dziecka, cóż... nikt nie jest gotowy na takie przeżycie. Drugi powód jest taki, że po badaniach prenatalnych i natychmiastowej terminacji ciąża kończy się jakie 4 miesiące wcześniej i kobieta szybciej dochodzi do siebie i może się starać o kolejne dziecko (zdrowe). Więc się wyciąga z brzucha dziecko, kiedy jest jeszcze niedorozwinięte. Czasem wychodzi w kawałkach. Odkładane jest na zimna medyczną tackę i obumiera. Co potem? Pochować? Wyrzucić jak odpad medyczny? Czy to ma sens? Czy tu w ogóle jest mniej cierpienia? Czy tu nie było śmierci, na którą ktoś patrzył? Czy tu nie było dziecka? Sama sobie odpowiedz.