Korzeń pełen zdrowia

Imbir kojarzymy głównie z przyprawą o specyficznym, intensywnym smaku i aromacie. Niewiele mówi się natomiast o jego właściwościach leczniczych. Spróbujemy te zaległości nadrobić.

Imbir pozyskiwany jest z korzenia rośliny ginger. Wnętrze jej kłącza może mieć żółty, biały lub czerwony kolor, w zależności od odmiany. Do Europy imbir przywędrował z południowo-wschodniej Azji, a dokładniej z Indii, które rozkochały starożytnych Rzymian w swoich przyprawach. Wprawdzie upadek Cesarstwa Rzymskiego pogrzebał wiele kulinarnych odkryć starożytności, lecz imbir zdołał na nasz kontynent szczęśliwie powrócić w skrzyniach karaweli, na której płynął nie kto inny jak Marco Polo. Dziś większość światowych dostaw tej przyprawy pochodzi z Indii, Afryki i Chin, choć za szczególny rarytas uchodzi imbir z Jamajki, gdzie (tak jak na całych Karaibach) rośnie dziko w bujnych tropikach.
 
Korzeń jak apteczka

Imbir jest cenionym źródłem potasu, magnezu, miedzi, manganu i witaminy B6. Jego właściwości wykorzystywano przy leczeniu wielu dolegliwości od niepamiętnych czasów. Wzmianki na jego temat pochodzą z zapisków pradawnych mistrzów medycyny Chin i Japonii a dzisiejsza technika analityczna otwiera przed nami bogactwo zastosowań tej byliny. Badania wykazały bowiem, że w imbirze drzemie olbrzymi potencjał zdrowotny, ponieważ przyprawa ta ma działanie zarówno antyoksydacyjne, antywirusowe, jak i antyzapalne, stąd wiele osób podczas gorączki, grypy, a nawet  reumatoidalnych zapaleniach stawów ze znakomitym rezultatem wspomaga się właśnie tą przyprawą. Jeśli jednak chcielibyśmy wyznaczyć pole, na którym imbir dał się poznać od najlepszej strony, w pierwszej kolejności wskazalibyśmy przewlekłe bóle głowy i mdłości.  

Przyprawa żeglarzy 

– Duńscy naukowcy odkryli, że imbir może blokować działanie prostaglandyn, czyli substancji, które powodują zapalenie naczyń krwionośnych w mózgu, tym samym są przyczyną migren – podkreśla dietetyk Justyna Piechocka. I choć – jak zauważa –  badania te są jeszcze w fazie eksperymentalnej, fakt, że w wielu wypadkach niecała łyżeczka sproszkowanego korzenia imbiru może zahamować ból w jego początkowej fazie, zasługuje na co najmniej chwilę zastanowienia. Tym bardziej że nie jest to jedyny przypadek, gdy zaawansowane badania potwierdzają starożytne przekonanie na temat wartości leczniczych imbiru. Wykazano np., że ta popularna przyprawa jest też niezwykle skutecznym środkiem w zapobieganiu objawów choroby lokomocyjnej oraz choroby morskiej.
– Po analizie jednego z badań okazało się, że imbir zapobiega o wiele skuteczniej bólom głowy, nudnościom, wymiotom, zimnym potom niż wiele dostępnych środków farmakologicznych – przekonuje nasz ekspert, jako ciekawostkę dodając, że podobne wyniki dało doświadczenie z udziałem 80 początkujących żeglarzy.
– U osób, które przyjmowały sproszkowany imbir, wystąpiło znaczące zmniejszenie częstotliwości wymiotów i zimnych potów w porównaniu z żeglarzami, którzy otrzymywali zamiast imbiru placebo. Wykazano też przydatność tego skarbu Azji w zmniejszaniu nudności i wymiotów w czasie ciąży. Korzeń imbiru spowodował zmniejszenie nudności i liczby ataków wymiotów u 19 z 27 przebadanych kobiet we wczesnym okresie ciąży. Plusem jest również fakt, iż efekt ten osiągnięto dzięki niewielkiej dawce imbiru, który i tak sam w sobie jest bezpieczny dla płodu  – podkreśla pani Justyna, wskazując przy tym na kolejne badania. W 2009 roku dokładnie przestudiowano bowiem 644 przypadki pacjentów z nowotworami. Okazało się, że u osób przyjmujących suplementy imbiru występowanie nudności po chemioterapii spadło o 40%.  

Nie dla każdego

Naukowcy z Cornell University Medical College odkryli, że imbir ma wpływ na krzepnięcie krwi porównywalny z działaniem aspiryny. – Dobrą stroną tej sytuacji jest obniżenie poziomu cholesterolu we krwi. Należy jednak pamiętać, aby co najmniej 2 tygodnie przed planowaną operacją zaprzestać przyjmowania imbiru w celu ułatwienia zahamowania krwawienia – przestrzega Justyna Piechocka z serwisu www.vitalia.pl. Jej zdaniem działania niepożądane związane z imbirem są bardzo rzadkie. Na łagodną zgagę, biegunkę czy podrażnienie jamy ustnej skarżą się głównie osoby, które jadły imbir w nadmiernych ilościach. Przed wprowadzeniem imbiru do diety powinny natomiast skontaktować się z lekarzem osoby z kamieniami żółciowymi.

Imbir na półce

Imbir możemy dziś zakupić w różnorakiej formie. Od świeżej postaci po wszelkiego typu wyciągi, nalewki, kapsułki i olejki. Co ciekawe, mogą go kupić nawet miłośnicy roślin doniczkowych, gdyż – kto widział, ten nie zaprzeczy – imbirowy kwiatostan jest po prostu bardzo piękny (przypomina lwie paszcze). Ślad imbiru odnajdziemy też oczywiście w różnych produktach spożywczych, takich jak ciastka czy piwo. Natomiast jeżeli zdecydujemy się na nieprzetworzoną formę, dziś na szczęście nie trzeba jechać aż do Indii, jak zrobił to Marco Polo. Aromatyczny korzeń znajdziemy dziś nawet w zwykłych sklepach. Warto natomiast pamiętać, że to, kiedy dodamy imbir do potrawy, ma wpływ na jej ostateczny posmak: dodany na początku nadaje subtelniejszy smak, a pod koniec – cierpki.
No cóż. Chyba czas już udać się do kuchni.

"Imbir jest cenionym źródłem potasu, magnezu, miedzi, manganu i witaminy B6"

PRZEPISY

• pierś z kurczaka 
• korzeń imbiru
• oliwa
• sos sojowy ciemny
• przyprawa  do kurczaka
• woda  

• Korzeń imbiru pokroić w paseczki i podsmażyć na oliwie ok. 3 min.
• Pierś kurczaka drobno pokroić, oprószyć przyprawą do kurczaka  i podsmażyć oddzielnie.
• Następnie połączyć, dodać do smaku sos sojowy ciemny, podlać trochę wodą i dusić.
• Podawać  z ryżem lub makaronem.

• 200 g zmiękczonego masła
• 175 g mąki
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia
• 1/2 łyżeczki sody oczyszczonej
• 175 g cukru pudru
• 3 łyżeczki imbiru
• 3 jajka
• 3 gruszki pokrojone w cienkie plastry
• 1 łyżka brązowego cukru  

• Mąkę przesiać do miski, dodać proszek do pieczenia i sodę, 175 g masła, cukier, imbir oraz roztrzepane wcześniej jajka.
• Wyrobić mikserem jednolite ciasto.
• Przełożyć do formy, na wyrównanej powierzchni ułożyć plasterki gruszek tak, by zachodziły na siebie.
• Posypać brązowym cukrem i wiórkami z pozostałej części masła.
• Piec na złoty kolor przez 35–40 min. w temp. 180˚C.