Czy wśród napięć i sporów powstanie nowy ruch społeczny?

Wykorzystać pozytywną energię sporu, przyczynić się do depolaryzacji społeczeństwa, potraktować istniejące napięcia jako okazję do budowania pokoju. Takie zadania stawia przed nowym ruchem społecznym ks. Mirosław Tykfer, przewodniczący Komisji Programowej XII Zjazdu Gnieźnieńskiego. Stworzenie takiego ruchu to bardzo odważny i ambitny cel. Brakuje nam niestety odwagi.

„Konflikt zawsze zaczyna się od jakiejś kwestii spornej – różnicy zdań, kłótni. Jednak zanim przerodzi się w wojnę, kwestia, której dotyczył spór nie jest już istotna, ponieważ rozchodzi się już tylko i wyłącznie o jedną rzecz: jak bardzo każda ze stron nienawidzi się wzajemnie” – pisze Neal Shusterman w powieści "Podzieleni".

Nowa perspektywa myślenia

Wykorzystać pozytywną energię sporu, przyczynić się do depolaryzacji społeczeństwa, potraktować istniejące napięcia jako okazję do budowania pokoju. Takie między innymi zadania stawia przed nowym ruchem społecznym ks. Mirosław Tykfer, przewodniczący Komisji Programowej XII Zjazdu Gnieźnieńskiego, który odbędzie się w dniach 11-14 września i zainicjuje – mam nadzieję – proces depolaryzacji. Przynajmniej w Kościele, gdzie programowo nie powinno brakować ludziom dobrej woli. „Krok po kroku będziemy się uczyli nowej perspektywy myślenia o tym, co nazywamy trwałym pokojem” – powiedział ks. Tykfer w wywiadzie dla Katolickiej Agencji Informacyjnej.

Stworzenie takiego ruchu, który zaangażuje całe struktury społeczne i zainicjuje proces uzdrawiania relacji między ludźmi, to bardzo odważny i ambitny cel. Wszystko inne można odłożyć na później. Nie ma pilniejszej sprawy niż trwały pokój. To nieprawda, że pokój nie zależy od nas, że nie mamy wpływu na napięcia i spory. Brakuje nam niestety odwagi.

Odwaga to nie mięśnie i pięści, to nie kibolskie ustawki czy wulgarne wpisy w mediach społecznościowych. Niektórzy mylą odwagę ze złością i agresją. Wykrzyczę mu w twarz! Zdrajców powinno się wieszać! Tego rodzaju hasła nakręcają i betonują podziały, a wiara w to, co głoszą takie napisy na transparentach, odczłowiecza nas. Prawdziwa odwaga to przede wszystkim zachowanie w sobie człowieczeństwa w obliczu dziejącej się niesprawiedliwości i niestrudzone wyciąganie dłoni na zgodę. Prawdziwi przywódcy jednoczą ludzi nie po to, by prowadzić ich przeciwko komuś, lecz ku wspólnej przyszłości. Pomagają ludziom zaufać i uczą rozmawiać bez ulegania destrukcyjnym emocjom. Skąd wziąć takich liderów, takich wychowawców?

Pokój nie jest utopią

Zanim zaczniemy modlić się o nich i ich szukać, warto siebie samego przekonać, że od każdego z nas zależy, czy nasza wyciągnięta dłoń będzie dla kogoś zagrożeniem, czy sensowną propozycją. To bardzo słuszne, moim zdaniem, że zapowiedziane wydarzenie w Gnieźnie jest ekumeniczne, choć miałoby jeszcze większy oddźwięk, gdyby zaproszono nie tylko chrześcijan. Pokój można budować jedynie ze wszystkimi.

Nie chciałbym czytać pod tym tekstem komentarzy typu: naiwny jest ojciec; o swoje trzeba walczyć; jak nie będą się ciebie bać, to się będą z ciebie śmiać. Oszczędźcie mi tego. Jeśli sami nie wierzycie w możliwość osiągnięcia pokoju bez zbrojenia się, to przynajmniej nie niszczcie wiary innych.

Od kilku dni można zakupić książkę Leona XIV „I pokój niech będzie”, choć na polskie tłumaczenie trzeba jeszcze zaczekać. Mam nadzieję, że będzie ona dodatkową motywacją, by uwierzyć, że trwały pokój jest możliwy. I nie tylko uwierzyć. Zaangażować się odważnie i życzliwie. Dotychczasowe liczne apele papieża o pojednanie wykraczają daleko poza politykę i odnoszą się do każdego. Do sposobu w jaki myślimy i patrzymy na innych, słuchamy innych i mówimy o nich.

Główne hasło Zjazdu Gnieźnieńskiego współgra z przesłaniem Leona XIV i brzmi: „Odwaga pokoju. Chrześcijanie razem dla przyszłości Europy”. Wchodzę w to i życzę odwagi wszystkim ludziom dobrej woli, cytując słowa Pawła Apostoła, które czytaliśmy podczas Liturgii w czwartek 28 sierpnia: „A Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie” (1Tes 3,12).