Bp Kopiec: ufam, że sprostam oczekiwaniom

Dotychczasowy biskup pomocniczy Jan Kopiec został dzisiaj nominowany przez Benedykta XVI na ordynariusza gliwickiego. - W nominacji papieskiej widzę przynaglenie, aby przekonać się jaka jest moja wiara i czy będę umiał sprostać oczekiwaniom, czy będę miał dar przekonywania, by umacniać wiarę w siostrach i braciach w Kościele, do którego jestem posłany - powiedział w rozmowie z KAI.

- W nominacji papieskiej widzę zdecydowane przynaglenie, by samemu przekonać się jaka jest moja wiara i czy będę umiał sprostać oczekiwaniom, czy będę miał dar przekonywania, by umacniać wiarę we wszystkich siostrach i braciach w Kościele, do którego zostaję posłany - podkreślał bp Kopiec, dodając, że musi teraz podjąć inny wymiar odpowiedzialności za żywą wiarę Kościoła gliwickiego.

Biskup zwrócił uwagę, że bez wiary dzisiejsza nominacja pozostałaby tylko wydarzeniem, a jest zobowiązaniem do podjęcia wezwań Jezusa Chrystusa "bądźcie świętymi i doskonałymi".

Zdaniem bp. Kopca, diecezję gliwicką zamieszkują ludzie, którzy mają ogromne dziedzictwo silnej wiary i inicjatyw podejmowanych dla zachowania religijności, mimo przeciwieństw historycznych. - Jednocześnie Górny Śląsk zamieszkują ludzie, którzy wiedzą, że wiara jest osobistą odpowiedzią, a nie przejmowaniem dziedzictwa wiary poprzednich pokoleń - mówi biskup. - Wiedzą, że trzeba samemu wybierać i decydować o swojej wierze - dodaje.

Biskup przyznał też, że dzisiejsze czasy nie są łatwe - naznaczają je problemy bezrobocia, odejścia od ideałów, zmęczenia i poszukiwania łatwych rozwiązań.

Bp Kopiec urodził się 18 grudnia 1947 r. w Zabrzu w rodzinie robotniczej. Od 1948 r. zamieszkał w Bytomiu-Szombierkach, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, po jej ukończeniu w 1961 r. uczył się w III Liceum Ogólnokształcącym im. W. Broniewskiego w Bytomiu-Bobrku, w którym uzyskał świadectwo dojrzałości w 1965 r. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego z siedzibą w Nysie.

Przez 6 lat pracował jako wikariusz - najpierw w parafii św. Franciszka w Zabrzu (1972-1974), a następnie w Zabrzu-Rokitnicy (1974-1978). W 1977 r. uzyskał magisterium z teologii na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie pracy pt. "Służba Boża w dekanacie bytomskim w latach 1598-1665 w świetle wizytacji", pisanej pod kierunkiem ks. prof. dr hab. W. Schenka.

W 1978 r. biskup opolski Alfons Nossol skierował go na studia specjalistyczne w Instytucie Historii Kościoła Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w zakresie nauk pomocniczych historii (archiwistyki), które ukończył w 1982 r. uzyskaniem stopnia doktora teologii w zakresie historii Kościoła na podstawie pracy pt. Historiografia diecezji wrocławskiej do roku 1821, pisanej na seminarium naukowym ks. prof. dr hab. S. Librowskiego.

Po powrocie do diecezji podjął wykłady z historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie, a od 1986 r. w Diecezjalnym Instytucie Teologiczno-Pastoralnym w Opolu (Filia Wydziału Teologicznego KUL), dodatkowo w latach 1985-1993 prowadził zajęcia z tego przedmiotu w Misyjnym Wyższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Nysie. W latach 1982-1984 pełnił obowiązki prefekta w Wyższym Seminarium Duchownym, a w roku akademickim 1985/86 był wicerektorem. W 1986 r. otrzymał nominację na dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Opolu.

Rok akademicki 1984/85 spędził w Rzymie na kwerendzie w Archiwum Watykańskim, pogłębiając równocześnie studia z zakresu archiwistyki kościelnej w Scuola Vaticana di Paleografia, Diplomatica ed Archivistica, uwieńczone uzyskaniem dyplomu jej ukończenia.

Dnia 5 grudnia 1992 r. został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji opolskiej (biskupem tyt. Cemeriniano), a święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1993 r. w bazylice watykańskiej z rąk papieża. Biskup opolski Alfons Nossol mianował go w diecezji wikariuszem generalnym oraz członkiem Kolegium Konsultorów Diecezjalnych i Rady Kapłańskiej.

Od chwili utworzenia Uniwersytetu Opolskiego z Wydziałem Teologicznym w 1994 r. został zatrudniony w Katedrze Historii Kościoła i Patrologii na stanowisku adiunkta. W 1998 r. ukończył przewód habilitacyjny na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dotychczasowego dorobku naukowego oraz rozprawy pt. "Między Altransztadem a Połtawą. Stolica Apostolska wobec obsady tronu polskiego w latach 1706-1709", wraz z dwoma tomami edycji źródeł jako integralną całością.

W 2000 r. rektor Uniwersytetu Opolskiego zamianował go profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. 17 listopada 2003 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej nadał mu tytuł profesora nauk teologicznych na podstawie dorobku naukowego i książki "Biskup Henryk Grzondziel (1897-1968). W służbie Kościoła na Śląsku", Opole 2002. Od 1 października 2006 r. pełni obowiązki kierownika Katedry Historii Kościoła i Patrologii. Podsumowaniem dotychczasowych dokonań naukowych była nominacja na stanowisko profesora zwyczajnego w 2008 r.

Zainteresowania naukowe biskupa Jana Kopca koncentrują się na następujących zagadnieniach: diecezja wrocławska po Soborze Trydenckim; dzieje Kościoła na Śląsku Opolskim; przeszłość nuncjatury papieskiej w Polsce, zwłaszcza w początkach XVIII w., co związane jest z edycją akt nuncjuszy Juliusza Piazzy, Mikołaja Spinoli i Benedykta Odescalchi-Erby (lata 1706-1712); osobną dziedziną dociekań naukowych są badania biografistyczne, głównie biskupów wrocławskich i duchowieństwa śląskiego. W sumie dorobek naukowy zamyka się liczbą 14 prac zwartych, blisko 560 artykułów naukowych oraz ponad 260 tekstów popularnonaukowych. Ponadto wypromował 9 doktorów i 66 magistrów oraz brał udział w charakterze recenzenta w 15 przewodach habilitacyjnych oraz 21 doktorskich.

W Episkopacie Polski bp Jan Kopiec jest członkiem Rady Naukowej KEP, Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturalnego, Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec, Zespołu ds. Sanktuariów Konferencji Episkopatu Polski oraz delegatem KEP ds. Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych.