Droga Krzyżowa w rzymskim Koloseum

Ze względu na chorobę i rekonwalescencję papieża Franciszka tegoroczne celebracje Triduum Paschalnego sprawowane są przez papieskich delegatów. Wieczorne nabożeństwo drogi krzyżowej w rzymskim Koloseum poprowadził kardynał Baldassare Reina, wikariusz papieża dla diecezji rzymskiej. Same rozważania, odczytane przy poszczególnych stacjach, napisał sam Franciszek, który duchowo łączył się z uczestnikami nabożeństwa.

Tekst tegorocznych rozważań nad poszczególnymi stacjami Drogi Krzyżowej zaprasza do zagłębienia się w jej bolesną tajemnicę, interpretując ją jako drogę prowadzącą „ze znużenia ku radości”. Wprowadzenie podkreśla, że ta droga przecina nasze codzienne ścieżki i daje możliwość zmiany kierunku, pójścia za Chrystusem i zrozumienia, że zmiana na lepsze jest możliwa. Droga Krzyżowa jest przedstawiona jako modlitwa ludzi w drodze, gdzie liczy się bezinteresowność, która choć ma wysoką cenę, ale jest w stanie poprowadzić ku odrodzeniu człowieka, prowadzi ku pojednaniu i odnowieniu wiary.

Stacja I ukazuje skazanie Jezusa jako dramat naszej wolności i zaufania, jakim obdarzył nas Bóg. Jest to szansa, którą często odrzucamy, uwikłani w role, jakie mamy do odegrania, i obawiając się zmiany. Jezus, mimo to, nadal miłuje nas w milczeniu, a wybór należy do nas.
Stacja II opisuje przyjęcie krzyża przez Jezusa nie tylko jako ciężar, ale jako odpowiedź miłości i wzięcie odpowiedzialności za świat. Ta droga jest kosztowna, jak prawdziwe więzi i jak piękna miłość, ale zaufanie Bogu daje siłę. Egoizm i obojętność są większym ciężarem niż krzyż.
Stacja III ukazuje pierwszy upadek Jezusa, który jednak nie dzieje się na próżno. Rozczarowanie ustępuje miejsca radości tych, których Jezus posłał i którzy wracali z misji, opowiadając o znakach Królestwa. Boża ekonomia nie niszczy, lecz pielęgnuje i naprawia wszystko.
Stacja IV ukazuje spotkanie Jezusa z Matką, Jego pierwszą uczennicą, której wiara i posłuszeństwo są dla nas przykładem. Jej obecność i wiara rodzą życie i dają nadzieję. To „niewysłowione porozumienie” i „nierozerwalne przymierze” jest fundamentem radości płynącej z wiary.

Stacja V opisuje spotkanie z Szymonem z Cyreny, którego wprawdzie zmuszono do pomocy Jezusowi, ale to spotkanie przemieniło go na zawsze. Wspólne niesienie krzyża jest jak „słodkie jarzmo”; angażuje nas w Boże dzieło, czyni nas współpracownikami w budowaniu nowego Jeruzalem.
Stacja VI ukazuje Weronikę ocierającą twarz Jezusa – w odbiciu Twarzy widać Jego Serce i pragnienie miłowania do końca. Oblicze Jezusa przemienia nasze serca i daje nadzieję na przyszłe życie w Bożej rodzinie.
Stacja VII uczy, że upadanie i podnoszenie się jest naturalną częścią życia, otwartego na nowe początki i radość powtórnych narodzin. Jezus jest Panem radości, a zwrócenie się ku Niemu przywraca tę radość i ukazuje powrotną drogę do domu.

Stacja VIII podkreśla szczególne współbrzmienie kobiet z Sercem Boga i potrzebę szczerych łez refleksji, które prowadzą do wewnętrznego odrodzenia. Wiara przenosi góry i ukazuje nowe drogi, a uczennice Jezusa są matkami Kościoła.
Stacja IX mówi o trzecim upadku Jezusa, który przez swoje bezgrzeszne istnienie przybliża się do każdego grzesznika, pobudzając go do nawrócenia. W Jego miłosierdziu upada hipokryzja, a Bóg rozpala serca i wyprawia nas na nowe ścieżki. Jezus jest Zbawicielem naszej ziemi i tym, który wciąż nas formuje.
Stacja X ukazuje Jezusa obnażonego, co czyni Go bliskim wszystkim nam i stanowi objawienie Jego miłości nawet do tych, którzy Go niszczą. Jego szaty są relikwią spełnionej miłości, a los rzucany o nie jest losem, który sprzyja wszystkim. Kościół, jako Jego ciało, ma na nowo „utkać” szatę braterstwa.

Stacja XI przedstawia Jezusa przybitego do krzyża, ale Jezusa, który w tej niemocy dokonuje wyborów miłości i wstawia się za innymi, burząc mury i ofiarując pojednanie. Nawrócenie ku Jezusowi ukrzyżowanemu jest drogą do pełni życia.
Stacja XII opisuje śmierć Jezusa jako oddanie ducha. Jego tajemnica jest ofiarowana wszystkim, a nawet żołnierz-oprawca i nieprzyjazny tłum doświadczają wewnętrznej przemiany. Tym, którzy patrzą na Jego śmierć, dany jest czas na powrót i na przemianę serca.
Stacja XIII ukazuje Ciało Jezusa w rękach Józefa, człowieka dobrego i sprawiedliwego, który nie poddał się powszechnej opinii i wziął na siebie odpowiedzialność. Daje to odwagę tym, którzy oczekują Królestwa Bożego, by przeciwstawiali się niesprawiedliwości. Służba Jezusowi jest królowaniem.
Stacja XIV przedstawia złożenie Jezusa do grobu jako Jego szabat i szabat kobiet oczekujących zmartwychwstania. Uczy nas czekania i wejścia w rytm ziemi. Dzieląc nasz los, Jezus sięga otchłani, a szabat jaśnieje, wzywając do odpoczynku i pokoju, zapowiadając zmartwychwstanie i pokój między narodami.

Tegoroczna Droga Krzyżowa, której rozważania wyszły spod pióra papieża Franciszka, ukazuje nam drogę transformacji, w której cierpienie i ofiara prowadzą do głębszego zrozumienia miłości Boga i ostatecznej radości odkupienia. Kluczowe idee zawarte w rozważaniach, to podkreślenie znaczenia wolności i wyboru, wskazanie na wartość odpowiedzialności i ofiary, nadzieja w obliczu upadków, siła wiary i świadectwa, przemieniająca moc miłości Chrystusa oraz obietnica pokoju i zmartwychwstania.