"Jezus z Nazaretu" część 2. już w sprzedaży

Książka Benedykta XVI "Jezus z Nazaretu. Od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania" ukazała się w czwartek w siedmiu językach, także po polsku. To druga część opowieści o Jezusie. Pierwsza wydana została 4 lata temu. Nowy tom ma nakład 1,2 mln egzemplarzy.

W przedmowie do książki papież napisał, że jej celem jest "zrozumienie postaci Jezusa, Jego słów i czynów". Odnosząc się do wybranej metody podkreślił skromnie, że "nie śmie twierdzić", że mu się to w pełni udało.

"Mam jednak nadzieję, że zrobiłem w tym kierunku właściwy krok" - dodał. Benedykt XVI zastrzegł: "Nie chciałem pisać Życia Jezusa", gdyż jego zdaniem istnieją "wspaniałe dzieła służące poznaniu chronologicznych i topograficznych kwestii życia Jezusa".

"Z odrobiną przesady można by powiedzieć, że chciałem znaleźć rzeczywistego Jezusa" - wyznał. Papież wyjaśnił też: "Usiłowałem trzymać się z dala od kontrowersji dotyczących licznych możliwych kwestii szczegółowych i rozważać jedynie istotne słowa i czyny Jezusa".

"Mam nadzieję, że dane mi było zbliżyć się do postaci naszego Pana w sposób, który może dopomóc wszystkim tym czytelnikom, którzy pragną spotkać Jezusa i Mu uwierzyć" - napisał.

- Najpierw zapytajmy jednak: Kim właściwie byli oskarżyciele? Kto nalegał na wydanie na Jezusa wyroku śmierci? W odpowiedziach Ewangelii zachodzą tu różnice, nad którymi musimy się zastanowić. Według Jana są to po prostu "Żydzi". Jednak to określenie absolutnie nie oznacza u Jana - jak dzisiejszy czytelnik byłby może skłonny myśleć - narodu izraelskiego jako takiego, tym bardziej nie ma ono też charakteru "rasistowskiego" - wyjaśnił papież.

Są też uwagi, odnoszące się do współczesnej sytuacji. Papież wskazał na przykład: "Straszliwe następstwa przemocy motywowanej religią wszyscy mamy aż nazbyt wyraźnie przed oczyma. Królestwa Bożego, królestwa ludzkości, nie można zbudować na przemocy. Wbrew wszelkim próbom posługiwania się religijną i idealistyczną jej motywacją, nadal pozostaje ona ulubionym narzędziem Antychrysta. Przemoc służy nie człowieczeństwu, lecz antyczłowieczeństwu".

O misji Izraela napisał zaś: "Dzisiaj z przerażeniem widzimy, jak wiele brzemiennych w następstwa nieporozumień nagromadziło się tutaj w minionych wiekach".

Papież podkreślił, że Jezus nie był "politycznym wichrzycielem", jak przedstawiany już był w epoce Oświecenia. "Nie, dokonywanie przewrotu przemocą, zabijanie drugiego w imię Boga, nie było Jego metodą. Jego "gorliwość" o królestwo Boże miała zupełnie inny charakter" - napisał.

Wiernym przypomniał: "Caritas, troska o drugiego, nie jest drugim, obok kultu, sektorem chrześcijaństwa, lecz jest w nim samym zakotwiczona i stanowi jego element".

W analizie zjawiska łamania przyrzeczenia posłuszeństwa Benedykt XVI stwierdził, że "Nieposłuszeństwa ludzi i całego zła historii Bóg nie może po prostu puścić w niepamięć, ani też traktować jako coś błahego, pozbawionego znaczenia. Taki rodzaj +miłosierdzia+ i +bezwarunkowego przebaczenia+ byłby tanią łaską".

"Niesprawiedliwości, zła jako rzeczywistości, nie można po prostu ignorować i zwyczajnie tolerować. Musi zostać przeobrażone i pokonane. Tylko to jest autentycznym miłosierdziem" - napisał.

W innym fragmencie rozważań Benedykt XVI wyraził opinię: "Pretensjonalne i jednocześnie niepoważne wydaje mi się zaglądanie do świadomości Jezusa i usiłowanie wyjaśnienia jej na podstawie tego, co On myślał, czy też nie myślał - zgodnie z naszą wiedzą o tamtych czasach i o ówczesnych koncepcjach teologicznych".

W swej bardzo osobistej książce papież sam stawia sobie wiele pytań. Zastanawia się, co dzieje się wtedy, gdy prawda się nie liczy: "Jaka sprawiedliwość jest wtedy możliwa? Czy nie są tu konieczne wspólne kryteria, które rzeczywiście dają wszystkim gwarancję sprawiedliwości - kryteria, które nie są zależne od dowolności zmieniających się poglądów i koncentracji władzy? Czy nie jest prawdą, że wielkie dyktatury utrzymywały się przy życiu dzięki potędze kłamstwa, i że wyzwalać mogła tylko prawda?".

W książce Benedykt XVI cierpliwie, powoli prowadzi czytelnika po kolejnych wydarzeniach, opisanych w Ewangelii. Nie prezentuje nauczania Kościoła, lecz dzieli się swoimi rozważaniami, zachęcając do tej intelektualnej podróży do źródeł wiary.