Modlitwa ekumeniczna za zmarłych gdańszczań

W spotkaniu modlitewnym wzięli udział przedstawiciele obecnych w mieście Kościołów: rzymskokatolickiego, polskokatolickiego, prawosławnego, greckokatolickiego, ewangelicko-augsburskiego, ewangelicko-metodystycznego oraz zielonoświątkowego. Obecni byli też przedstawiciele gmin wyznania żydowskiego i muzułmańskiego.

Gospodarz corocznych spotkań na Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy, prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, przypomniał, że na ponad tysiącletnią historię miasta składa się życie około 40 pokoleń jego dawnych mieszkańców. "Spotykamy się tu, aby objąć pamięcią tych wszystkich ludzi, niezależnie od ich zawodu, statusu społecznego, wyznania czy języka, w jakim się modlili. Niezależnie też od tego, czy w ogóle się modlili, bo przecież i takich mieszkańców miał i ma Gdańsk" - mówił Adamowicz.

Przedstawiciele poszczególnych kościołów i wyznań zmówili krótką modlitwę za zmarłych i ustawili znicze na pomniku z napisem "Tym, co imion nie mają na grobie, a tylko Bóg wie, jak kto się zowie" stojącym w centralnej części Cmentarza Nieistniejących Cmentarzy.

Gdański Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy upamiętnia nekropolie, które - z różnych względów i w różnych czasach, zniknęły z mapy miasta. To miejsce pamięci otwarto w maju 2002 r. podczas I Światowego Zjazdu Gdańszczan. Urządzono je na terenie powstałego w II połowie XIV wieku Cmentarza Bożego Ciała zamkniętego w 1956 roku, a w latach 60. zamienionego w park.

Oprócz cmentarza Bożego Ciała w Gdańsku likwidowano też inne nekropolie. Tylko w XIX i w ub. wieku z miasta zniknęło 27 miejsc pochówku różnych wyznań. Na Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy znajduje się 38 płyt nagrobnych pochodzących z XVIII, XIX i XX wieku, ocalałych i przeniesionych tu z różnych zlikwidowanych gdańskich nekropolii. Pod płytą główną, w centralnej części symbolicznego cmentarza złożone są ludzkie szczątki znalezione w czasie budowy pomnika.

Po uroczystości na Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy jej uczestnicy zapalili także znicze przed pomnikiem ofiar epidemii tyfusu, która miała miejsce w Gdańsku tuż po zakończeniu II wojny światowej.

Obelisk ku czci ofiar epidemii został odsłonięty w październiku 2003 r. na terenie Parku Kulturowego Fortyfikacji Miejskich "Grodzisko". W miejscu, gdzie stoi monument, pochowano około 1100 więźniów, głównie Niemców oraz Polaków i osób innych narodowości, zmarłych w ciągu 12 miesięcy od kwietnia 1945 roku w gdańskim więzieniu przy ul. Kurkowej.