Nowa błogosławiona s. Helena Aiello

Podczas Mszy św. polowej na stadionie miejskim św. Wita w Cosenzy na południu Włoch w obecności 20 tys. osób kard. Angelo Amato ogłosił wczoraj s. Helenę Aiello nową błogosławioną Kościoła katolickiego. W koncelebrze uczestniczyło ok. 30 biskupów i liczni księża zarówno z samej archidiecezji Cosenza-Bisignano z jej arcybiskupem Salvatore Nunnarim na czele, jak i z innych rejonów Południa Włoch.

Nowa błogosławiona założyła Zgromadzenie Sióstr Najmniejszych od Męki Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jest pierwszą Kalabryjką, wyniesioną do chwały ołtarzy.

Nawiązując do miejsca celebry prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zauważył, że "podziwiamy tu zwykle mistrzów sportu, dziś jednak w tym samym miejscu czcimy mistrzynię świętości". Zaznaczył, że dzień dzisiejszy ma wymiar historyczny dla całej Kalabrii, gdyż "po raz pierwszy odbywa się tu obrzęd beatyfikacji i po raz pierwszy zostaje ukazana za wzór dla wszystkich córka tej ziemi".

Przypomniał też kilka anegdot z życia nowej błogosławionej, którą wielu znało tutaj jako "Świętą Mniszkę" nie tylko ze względu na jej łagodność, ale także z powodu "jej bezgranicznej miłości". - Siostra Helena wybrała najmniejszą drogę świętości, która jest drogą zaparcia się samej siebie, jako udział w Krzyżu - podkreślił kard. Amato.

Zauważył, że życie tej prostej zakonnicy przywołuje "zobowiązanie do uświęcenia, jak robili to św. Franciszek z Paoli i wielu świadków wiary z Kalabrii i potwierdza, że uświęcenie jest możliwe i że także w Kalabrii można żyć Ewangelią w stopniu heroicznym". Ten region, "wasza wspaniała ziemia potrzebuje tej świętości" - mówił dalej kardynał-prefekt. Dodał, nawiązując do obchodzonego obecnie 150-lecia zjednoczenia Włoch, że nowa błogosławiona przypomina nam, że to przede wszystkim święci przyczynili się do tej jedności. Czynili to przez swą działalność charytatywną i swe dzieła miłosierdzia, jak s. Aiello, która zakładała w różnych częściach kraju ośrodki pomocy i opieki dla potrzebujących, jednocześnie ufając Opatrzności.

W czasie uroczystości po raz pierwszy przeniesiono z jednego z kościołów w mieście cenny krucyfiks z drewna z XVII w. Niosło go 80 miejscowych młodych ludzi, którzy kilka tygodni wcześniej uczestniczyli w Światowym Dniu Młodzieży w Madrycie z udziałem papieża.

Helena (po włosku Elena Emilia) Aiello urodziła się 10 kwietnia 1895 w miejscowości Montalto Uffugo w prowincji Cosenza w Kalabrii. Jej rodzice prowadzili zakład krawiecki, troskliwie zajmując się przy tym wychowaniem ośmiorga dzieci. Przyszła błogosławiona już w wieku 4 lat znała na pamięć katechizm dla dzieci, toteż wysłano ją do szkoły prowadzonej przez siostry Przenajdroższej Krwi. Szybko przyswajała sobie materiał szkolny i katechetyczny i mając 8 lat uczyła się już ze starszymi dziećmi. Po śmierci matki w 1905 Elena pomagała, jak mogła, w codziennych pracach domowych i w pracy ojcu, wspierając jednocześnie ubogich i chorych.

Wcześnie poczuła w sobie powołanie zakonne i wstąpiła do znanego już sobie Zakonu Sióstr Przenajdroższej Krwi, ale wkrótce ciężko zachorowała, przeszła kilka bolesnych operacji bez znieczulenia, znosząc je z wielkim męstwem; musiała jednak opuścić klasztor i wrócić do domu. Po pewnym czasie została cudownie uzdrowiona za wstawiennictwem św. Rity z Cascii i niebawem zaczęła doświadczać widzeń mistycznych związanych z Męką Pańską. Podczas jednego z nich Jezus powiedział jej, że odzyskała zdrowie, ale co roku w Wielki Piątek będzie przeżywać Jego cierpienia na krzyżu. I rzeczywiście, w tym dniu oblewała się krwawym potem, a na jej ciele pojawiały się stygmaty Męki Pańskiej, które nazajutrz w cudowny sposób znikały.

Pod wpływem widzeń i doświadczeń pasyjnych Elena wraz ze swą bliską przyjaciółką Luigią Mazza, która też chciała wstąpić do klasztoru, udały się do Cosenzy i tam założyły Instytut Sióstr Najmniejszych (Minimek) od Męki Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Głównym jego celem była i jest działalność wychowawcza i opiekuńcza wśród dzieci, zwłaszcza sierot i porzuconych, a także zajmowanie się chorymi i potrzebującymi. Nowa wspólnota zakonna czerpała swą duchowość z naśladowania Męki Pańskiej i nauk św. Franciszka z Paoli (1416-1507) - założyciela Zakonów Braci i Sióstr Najmniejszych (minimitów i minimitek).

Siostra Helena została wybrana pierwszą przełożoną generalną zgromadzenia i kierowała nim aż do śmierci. Budowała nową rodzinę zakonną z pokorą, miłością i poświęceniem, oddziałując zresztą również na całe ówczesne środowisko Cosenzy i okolic. Z myślą o dzieciach i młodzieży, którym jej siostry służyły, zakładała nie tylko sierocińce i inne domy opieki, ale także kilka placówek, w których dziewczęta po opuszczeniu sierocińców mogłyby zdobywać dalsze wykształcenie. Zmarła 19 czerwca 1961 w drodze do Rzymu, gdzie miała otworzyć nowy dom swego zgromadzenia. Jej doczesne szczątki spoczęły w domu generalnym jej instytutu w Cosenzy.