Prymas składa życzenia Polakom na emigracji

Tekst życzeń Prymasa Polski, abp Józefa Kowalczyka:

Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie, żyjący na emigracji!

Słowo stało się Ciałem i zamieszkało wśród nas (J 1,13) - tak św. Jan opisuje tajemnicę Bożego Narodzenia i w taki sposób wypowiada prawdę przekraczającą ramy ludzkiej wyobraźni - "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16).

Umiłowany uczeń Jezusa, ukazując przyjście na świat Syna Bożego, używa słowa bliskiego każdemu człowiekowi, kojarzącego się z domem rodzinnym i bezpieczeństwem. Bóg w osobie Jezusa zamieszkał między nami, to znaczy stał się nam prawdziwie bliski, dostrzegalny i dotykalny, dzielący z nami solidarnie ziemski los, we wszystkim z wyjątkiem grzechu, znający nas i zapraszający do wspólnoty życia z sobą. Jezus Chrystus przyszedł na świat. Wszedł w świat każdego człowieka, także więc w świat tych, którzy przeżywają doświadczenie emigracji. Dlatego Kościół zawsze dostrzega w emigrantach szczególny obraz Jezusa Chrystusa, który powiedział: byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie (Mt 25,35). Boski Przybysz, narodzony w Betlejem, stał się solidarny z każdą i każdym z Was, dzieląc z Wami, jak z każdym człowiekiem na tej ziemi, wspólny los.

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia i w perspektywie Nowego Roku życzę Wam, kochani Bracia i Siostry, żyjący w tak wielu zakątkach świata, abyście doświadczyli w swoim życiu tej prawdy, że Bóg jest Emmanuelem, to znaczy "Bogiem z nami". Odpowiadajcie na tę bliskość waszą bliskością poprzez przyjmowanie Jezusa przychodzącego w Słowie Bożym, sakramentach świętych i drugim człowieku, zwłaszcza tym najbliższym, z którym wiążą Was więzy krwi i złożonych ślubów. Niech z tej bliskości Emmanuela rodzą się w Waszym życiu radość, pokój i nadzieja, pomimo różnych powodów do smutku, niepokoju i zwątpienia, jakie niosą ze sobą problemy i trudności dnia codziennego. A ponieważ Jezus jest Bogiem Wcielonym, to i Jego zamieszkanie wśród nas może przekraczać zewnętrzne granice - On gotów jest zamieszkać w nas, ogarnąć swoją obecnością nasze umysły i serca, pragnienia i zamiary, gdziekolwiek w tej chwili przyszło nam żyć. Otwierając Wasze serca, pozwólcie Mu na takie właśnie zamieszkanie, a wtedy ta bosko-ludzka wspólnota stanie się dla Was źródłem życia szczęśliwego i spełnionego. We wspólnocie z Emmanuelem doświadczycie też bliskości i miłości swych najbliższych, od których niejednokrotnie jesteście fizycznie oddaleni.

Życzenia świąteczne i noworoczne kieruję, idąc śladami moich poprzedników jako Prymas Polski i duchowy opiekun emigracji, wespół z Księdzem Biskupem Wojciechem Polakiem, dotychczasowym delegatem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej oraz Księdzem Biskupem Wiesławem Lechowiczem, który rozpoczyna pełnienie tej posługi. Jak wiecie, zmiana ta podyktowana został wyborem Księdza Biskupa Wojciecha Polaka na sekretarza generalnego KEP. Księdzu Biskupowi Wojciechowi, który przez ostatnie dwa lata, jako biskup pomocniczy gnieźnieński, pełnił duszpasterską posługę wśród Polonii, serdecznie dziękuję za ofiarną i pełną oddania służbę dla Polaków żyjących na emigracji. Jego następcy - Księdzu Biskupowi Wiesławowi Lechowiczowi z diecezji tarnowskiej, życzę wielu łask Bożych w duszpasterskim zatroskaniu o polskich emigrantów, w przekonaniu, że Jego posługa znajdzie życzliwe przyjęcie i przyniesie wiele dobra.

Umiłowani Bracia i Siostry!

Słowo stało się Ciałem i zamieszkało wśród nas. Zamieszkanie kojarzy się nam nieodłącznie z domem. W kontekście świąt Bożego Narodzenia chciałbym dołączyć jeszcze jedno życzenie - obyście mogli doświadczyć ciepła i bezpieczeństwa rodzinnego domu we wspólnocie Kościoła, który - jak nam przypomina tegoroczny program duszpasterski Kościoła, który jest w Polsce - jest naszym domem. Przecież po to Bóg stał się człowiekiem, aby zaprosić nas do domu Ojca, którego znakiem i zapowiedzią na ziemi jest właśnie Kościół. Trwajcie zatem w tym domu, w którym przez sakrament chrztu świętego zostaliście zrodzeni do życia w Bogu, w którym zostaliście wychowani w wierze, w którym nauczyliście się modlitwy, w którym możecie słuchać Bożego słowa i spotykać się z Chrystusem w sakramentach świętych, w którym możecie okazywać miłość samemu Bogu poprzez dobro uczynione drugiemu człowiekowi. Niech zatem kapłani z gorliwością pełnią funkcję strażników domowego, kościelnego ogniska - tak, by płonęło wiarą, nadzieją i miłością. Niech siostry zakonne, z wrażliwością matki i córki, otaczają opieką najbardziej potrzebujących wsparcia. Niech wszyscy Polacy, uznający się za uczniów Jezusa Chrystusa, podejmują odpowiedzialność za Kościół, w którym mogą doświadczać klimatu domu świętej Rodziny z Nazaretu - komunii z Bogiem i drugim człowiekiem. Szczególną cechą każdego chrześcijańskiego domu powinna być gościnność. Jako Polacy jesteśmy z niej znani w całym świecie. Oby ta gościnność wyrażała się także w zapraszaniu do wspólnoty Kościoła tych, którzy z różnych powodów oddalili się od niej i prowadzą życie pozbawione obecności Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii.

Korzystam z okazji, aby wszystkim zaangażowanym w duszpasterstwo emigracji polskiej, zwłaszcza Księżom Rektorom Polskich Misji Katolickich, kapłanom i siostrom zakonnym złożyć wyrazy serdecznej wdzięczności i uznania oraz zachęty do dalszej służby, aby każdy, kto wierzy w Jezusa Chrystusa nie zginął, lecz miał życie wieczne (por. J 3,16). Niech w tym pięknym dziele wspiera Was wstawiennictwo Błogosławionego Jana Pawła II - najwybitniejszego polskiego emigranta i Ojca Polonii!

Niech z zamieszkania wśród nas Syna Bożego płynie dla Was wszystkich, Bracia i Siostry - żyjący na emigracji, obfitość Bożego błogosławieństwa!

+ Józef Kowalczyk
Metropolita Gnieźnieński
Prymas Polski