Rękopis trzeciej tajemnicy fatimskiej dostępny

Rękopis trzeciej tajemnicy fatimskiej można będzie oglądać od 30 listopada na wystawie "Segredo e Revelação" (Tajemnica i objawienie) w "strefie pojednania" bazyliki Trójcy Przenajświętszej w Fatimie. Wymagało to zgody papieża Franciszka, gdyż rękopis - nigdy wcześniej nie pokazywany publicznie - znajduje się w archiwum Kongregacji Nauki Wiary. Został tam przekazany w 1957 r., gdy dykasteria ta nosiła nazwę Świętego Oficjum.

Marco Daniel, dyrektor Muzeum Sanktuarium Fatimskiego i kurator wystawy, która opowiada o trzech częściach Tajemnicy Fatimskiej, podkreśla, że dotychczas rękopis siostry Łucji dos Santos, jednej z trojga wizjonerów z Fatimy tylko dwukrotnie opuszczał watykańskie archiwum. Po raz pierwszy po zamachu na Jana Pawła z 13 maja 1981 r, gdy papież chciał zapoznać się z treścią dokumentu, oraz w 2000 r., gdy papieski emisariusz, abp Tarcisio Bertone zawiózł go do Koimbry, by mieszkająca w tamtejszym Karmelu s. Łucja potwierdziła jego autentyczność.

Trzecia tajemnica fatimska, opublikowana w 2000 r., zawiera m.in. wizję papieża zabitego u stóp wielkiego Krzyża na szczycie góry. - Po dwóch częściach, które już przedstawiłam, zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani nieco wyżej Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku; Anioł wskazując prawą ręką ziemię, powiedział mocnym głosem: Pokuta, Pokuta, Pokuta!

I zobaczyliśmy w nieogarnionym świetle, którym jest Bóg: coś podobnego do tego, jak widzi się osoby w zwierciadle, kiedy przechodzą przed nim, Biskupa odzianego w biel, mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty. Wielu innych Biskupów, Kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż zbity z nieociosanych belek jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni Biskupi, Kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręce konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga - napisała s. Łucja.