Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 2 czerwca 2002

1. Dziś we Włoszech, a także w wielu innych krajach obchodzona jest uroczystość Bożego Ciała — Corpus Domini. Wspólnota chrześcijańska gromadzi się wokół Eucharystii i w niej czci swój najcenniejszy skarb: Chrystusa, prawdziwie obecnego pod postaciami konsekrowanych chleba i wina.

Cały lud wychodzi z kościołów i idzie w procesji z Najświętszym Sakramentem po ulicach i placach miast. To zmartwychwstały Chrystus idzie drogami ludzkości i nieustannie ofiarowuje ludziom swoje «ciało» jako prawdziwy «chleb życia» (por. J 6, 48. 51). I dziś, podobnie jak przed dwoma tysiącami lat, «trudna jest ta mowa» (J 6, 60) dla ludzkiego umysłu, który jest jakby przytłoczony wielkością tajemnicy.

By przeniknąć fascynującą głębię tej obecności Chrystusa pod «znakami» chleba i wina, potrzebna jest wiara, a ściślej, potrzebna jest wiara ożywiana miłością. Tylko ten, kto wierzy i kocha, może pojąć coś z owej niewyrażalnej tajemnicy, przez którą Bóg zbliża się do naszej małości, przychodzi do naszej słabości, objawia, kim naprawdę jest — nieskończoną miłością, która zbawia.

2. Właśnie dlatego Eucharystia jest bijącym sercem wspólnoty. Od samych początków, od kiedy powstała pierwsza wspólnota jerozolimska, chrześcijanie zbierali się w dniu Pańskim, aby we Mszy św. odnawiać pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Niedziela jest dniem odpoczynku i oddawania chwały, lecz bez Eucharystii traci swoje prawdziwe znaczenie. Dlatego w Liście apostolskim Novo millennio ineunte przedstawiłem jako zadanie duszpasterskie pierwszorzędnej wagi przywrócenie właściwego znaczenia niedzieli, a w niej — sprawowaniu Ofiary Eucharystycznej: «jest to powinność, której nie można pominąć, a przeżywać ją należy nie tylko jako wypełnienie przepisanego obowiązku, ale jako niezbędny element prawdziwie świadomego i spójnego życia chrześcijańskiego» (n. 36).

3. Gdy oddajemy cześć Eucharystii, nie możemy nie pomyśleć z wdzięcznością o Dziewicy Maryi. Przypomina nam o tym znana pieśń eucharystyczna, którą często śpiewamy: «Ave, verum Corpus / natum de Maria Virgine». Prośmy dziś Matkę Pana, aby każdy człowiek mógł zaznawać słodyczy komunii z Jezusem i dzięki chlebowi życia wiecznego dostąpić udziału w Jego tajemnicy zbawienia i świętości.